تاثیر آموزش مبتنی بر واقعیت درمانی بر بهزیستی روان شناختی دانش آموزان ناشنوا

مقدمه: نقص حسی منجر به حس زندگی در دنیایی ساکت و رمزآلود است، و عاملی در جهت بروز محدودیت ارتباطات اجتماعی و در نتیجه کاهش کیفیت زندگی و بهزیستی روان شناختی است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر واقعیت درمانی بر بهزیستی روان شناختی دانش آموزان ناشنوا شهر اصفهان انجام شد. روش: مطالعه نیمه آزمایشی حاضر با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل اجرا گردید. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر ناشنوا ده الی دوازده ساله مقطع دبیرستان در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ بود که از میان آن ها سی دانش آموز براساس روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند، گروه آزمایش ده جلسه نود دقیقه ای در پنج هفته تحت آموزش واقعیت درمانی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه بهزیستی روان شناختی ریف(۱۹۹۵) بود. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج تحلیل کوارایانس نشان داد آموزش مبتنی بر واقعیت درمانی منجر به افزایش معنادار عملکرد بهزیستی روان شناختی (پذیرش خود، روابط مثبت با دیگران، خودمختاری، تسلط برمحیط، زندگی هدفمند و رشد فردی) گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون شده است.(۰۵/>P)  بحث و نتیجه گیری: آموزش واقعیت درمانی بر مبنای پذیرش مشکلات زندگی منجر به افزایش میزان بهزیستی روان شناختی در افراد ناشنوا می گردد. نقایص حسی از جمله ناشنوایی تاثیر عمیقی بر باورهای زندگی فردی دارد، که با استفاده از راهبردهای درمان روان شناختی مانند واقعیت درمانی می توان تا حد زیادی از بروز مشکلات بیشتر جلوگیری نمود.

Keywords:

Deaf , Psychological Well-Being , Reality Therapy , ناشنوا , بهزیستی روان شناختی , واقعیت درمانی