مددکاری اجتماعی جامعه ای با مدل توسعه محلی در محله فرحزاد

زمینه: حاشیه نشینی یکی از مهمترین مشکلات کلان شهرهاست که هم ریشه در بسیاری از مسائل و مشکلات اجتماعی دارد و هم بر آن ها تاثیر می گذارد. هدف این مقاله گزارش یک کار جامعه ای مددکاری اجتماعی با مدل توسعه محلی و براساس نظریه ضدتبعیض در یکی از محلات حاشیه ای شهر تهران یعنی محله فرحزاد می باشد. مورد: به منظور انجام کار جامعه ای در محله فرحزاد، مددکار اجتماعی فعالیت های خود را در این محله طی شش مرحله شامل ارزیابی، انتخاب رویکرد مداخله مددکاری جامعه ای، برگزاری جلسه بسیج اجتماعی، تشکیل تیم محلی و برگزاری جلسات هفتگی، طراحی واجرای پروژه و ارزشیابی؛ انجام داد. بر اساس ارزیابی سریع موقعیت، استفاده و توزیع مواد مخدر، وجود کودکان کار و خیابان، بروز دعوا و منازعه بین اهالی، کمبود امنیت، فقر فرهنگی، مشکلات بهداشتی، مشکلات معابر، مشکل تربیتی کودکان و خشونت خانگی از جمله مهمترین مشکلات محله بودند. مداخلات مددکاری اجتماعی بر اساس مدل توسعه محلی و نظریه ضدتبعیض بود که با مشارکت اعضای محله عمده ترین مشکلات محله شناسایی و پس از انتخاب راهکار مناسب، اقدامات لازم در جهت کاهش مشکل تعیین شده انجام شد. بر اساس تکنیک گروه های اسمی الویت بندی مشکلات عبارت بود از: بهداشت شخصی و محیطی، خشونت خانگی، مشکل تربیتی کودکان. راهکارهای گروه عبارت بود از: آموزش به کودکان و آموزش به خانواده ها. جزئیات این مداخلات به صورت گزارش مورد در این مقاله شرح داده شده است. بحث و نتیجه گیری: مداخلات اجتماع محور مددکاران اجتماعی در محله های حاشیه نشین در کلان شهرها می تواند ضمن حساس سازی ساکنین محل نسبت به مشکلات خود، مشارکت آنان را افزایش داده تا بتوانند آنچه موجب عدم رضایت آن هاست، تغییر دهند.

Keywords:

Marginalized Areas , Local Development Model , Community Social Work , Anti-Discrimination Theory , حاشیه نشینی , مدل توسعه محلی , مددکاری جامعه ای , نظریه ضدتبعیض