عوامل تعیین کننده همباشی

مقدمه: شکل های متفاوتی از زندگی مشترک در جهان وجود دارد. آمارها نشان می دهند زندگی مشترک به صورت همباشی در حال افزایش است. این شکل از زندگی مشترک چالش هایی را برای نهاد خانواده بوجود آورده است. با توجه به اینکه شناخت عوامل تعیین کننده زندگی مشترک خارج از چارچوب ازدواج برای سیاست گذاری در حوزه خانواده ضرورت دارد، از این رو مطالعه حاضرعواملی که منجر به همباشی می شوند را بررسی می کند. روش: این مطالعه به صورت مرور سیستماتیک انجام شده است. جستجو در مهمترین پایگاه های اطلاعات فارسی و انگلیسی با کلیدواژه همباشی و“Cohabitation” در محدوده زمانی بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۶ انجام شد. از مجموع مقالات به دست آمده نهایتا دوازده مقاله مورد تایید قرار گرفت و وارد مطالعه گردید. نتایج: نتایج نشان داد که سه سطح از عوامل برگرایش به همباشی تاثیرگذار هستند. درسطح کلان، سیاست های لیبرالیستی ونئولیبرالیستی، کالایی شدن وسیالیت زندگی مدرن ازعوامل تاثیرگذارهستند. درسطح میانه، وضعیت خانوادگی، فرهنگ و دین و درسطح خرد، آسودگی خاطر طرفین، عقلانیت اقتصادی، سن، جنس و تحصیلات افراد از جمله عوامل تعیین کننده زندگی است که به گرایش همباشی منجر می گردد. بحث و نتیجه گیری: تغییر در سیاست گذاری های اقتصادی و اجتماعی، هموار کردن مسیرهای ازدواج جوانان، ایجاد امنیت اقتصادی، رفع تبعیض های جنسیتی و ارائه آموزش هایی به جوانان می تواند از گرایش آن ها به زندگی مشترک بدون ازدواج بکاهد.

Keywords:

Cohabitation , Determinants of Cohabitation , Social Policy , همباشی , تعیین کننده های همباشی , سیاست گذاری اجتماعی