بررسی اشکال مثلث سازی در خانواده های یزدی و رابطه آن با سبک های فرزندپروری

مقدمه: خانواده اولین بذر تکوین و رشد فردی، و بنای شخصیت را در انسان فراهم می سازد. کودک در خانواده روابط اجتماعی با دیگران را می آموزد و اصول و قواعد اخلاقی را یاد می گیرد. بنابراین، اهمیت دارد که در خانواده، والدین چه روابطی با یکدیگر دارند، و چگونه فرزندان خود را تربیت می نمایند. در همین راستا، هدف اصلی انجام پژوهش، بررسی اشکال مثلث سازی در خانواده های یزدی، و رابطه آن با سبک های فرزندپروری در بین خانواده های شهر یزد بود.  روش: جامعه آماری این پژوهش را کلیه خانواده های دارای فرزند در شهر یزد تشکیل می دهد. نمونه پژوهش شامل سی صد و هشتاد و چهار نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، از سه منطقه شهر یزد انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه شیوه های فرزندپروری بامریند و پرسشنامه مثلث سازی بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های توصیف آماری و برای آزمون فرضیه های پژوهش، از آزمون استنباطی همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل و رگرسیون استفاده گردید.  نتایج: نتایج نشان دهنده این مطلب بود که، مثلث سازی در خانواده های یزدی کمتر از حد متوسط است. همچنین، اشکال مثلث سازی توانستند سبک فرزندپروری قاطع و استبدادی را پیش بینی کند. سایر نتایج نشان داد، اشکال مثلث سازی بر حسب تعداد فرزندان، نوع ازدواج، سابقه ازدواج، رشته تحصیلی، نوع شغل و نوع ازدواج تفاوت معناداری ندارد؛ اما بر حسب مدرک تحصیلی متفاوت است.  بحث و نتیجه گیری: هر چه محبت، صمیمیت و عاطفه میان والدین و اعضای خانواده بیشتر باشد، خانواده ها کمتر از مثلث سازی استفاده می کنند، و تمایل بیشتری به محبت و تعامل متقابل دارند. هرچه سبک فرزندپروری از نوع استبدادی باشد، میزان مثلث سازی در خانواده ها افزوده می شود. درنهایت، پیشنهاد می شود، با توجه به نقش محوری والدین و زوج های جوان در نحوه تعامل با فرزندان، آموزش و آگاهی کافی در زمینه شیوه های تربیتی کارآمد و مطلوب و پیامدهای مثبت و منفی به کارگیری سبک های فرزندپروری، داده شود.

Keywords:

Family , Parenting , Triangulation , Yazd , خانواده , فرزندپروری , مثلث سازی , یزد