اثربخشی درمان خودشفقتی مبتنی بر ذهن آگاهی بر عواطف منفی دختران نوجوان بدسرپرست و بی سرپرست

مقدمه: با توجه به این که نوجوانان بدسرپرست و بی سرپرست در طول زندگی خود در معرض عواطف منفی قرار می گیرند و از طرفی اجرای مداخلات روا ن شناختی برای این نوجوانان اهمیت بالایی دارد، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان خودشفقتی مبتنی بر ذهن آگاهی MSC بر عواطف منفی دختران نوجوان سیزده تا هجده سال بی سرپرست و بدسرپرست مراکز مشهد انجام شد.  روش: در این پژوهش شبه آزمایشی از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد، جامعه آماری تمامی نوجوانان دختر بدسرپرست و بی سرپرست مراکز بهزیستی شهر مشهد در سال ۱۳۹۷ بودند. دو مرکز که در هیچ طرح پژوهشی شرکت نداشتند از هشت مرکز موجود مشهد از طرف بهزیستی معرفی شدند. از این دو مرکز بیست و هشت نوجوان به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل چهارده نفر در هر گروه جایگزین شدند. گروه آزمایش طی دوازده جلسه نود دقیقه ای، در مدت سه ماه تحت درمان خودشفقتی مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. تمامی شرکت کنندگان فرم بلند دویست و چهل سوالی تجدید نظر شده شخصیتی نئوNEO PI-R را در دو مرحله قبل و پس از مداخله تکمیل کردند.  نتایج: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد، بین نمرات عواطف منفی و شش مولفه آن اضطراب، خشم، افسردگی، شرم، تحریک پذیری و آسیب پذیری از استرس ، بین گروه آزمایش و گروه کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد. (۰/۱>P)  بحث و نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاکی از آن است که درمان خودشفقتی مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش عواطف منفی دختران نوجوان بدسرپرست و بی سرپرست موثر است. لذا به روانشناسان، مددکاران اجتماعی و سایر حرفه های یاری رسان توصیه می شود از این مداخله برای کاهش عواطف منفی نوجوانان بدسرپرست و بی سرپرست بهره جویند.

Keywords:

Self-Compassion , Mindfulness , Negative Emotions , Parentless or with Neglectful Parenting , خودشفقتی , ذهن آگاهی , عواطف منفی , بدسرپرست و بی سرپرست