بررسی اثربخشی آموزش شادکامی بر افسردگی و امید به زندگی در میان دانش آموزان مقطع متوسطه دوم

هدف پژوهش بررسی اثربخشی آموزش شادکامی بر افسردگی و امید به زندگی در میان دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر بوکان بود. روش پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. ۳۰ نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان بوکان به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به شیوه تصادفی به گروه های ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های استاندارد افسردگی بک (BDI) و پرسشنامه امیدواری اشنایدر و همکاران (۱۹۹۱) بود. گروه آزمایش روش آموزش شادکامی فوردایس را در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای به مدت دو ماه دریافت نمودند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که اثر آموزش شادکامی در افزایش امید به زندگی و کاهش نشانگان افسردگی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر بوکان، معنی دار بوده است.

Keywords:

شادکامی , افسردگی , امید به زندگی , دانش آموزان.