بررسی ارتباط بین مهارت های ارتباطی مدیران آموزشی با بهبود فعالیت های بدنی و رشد روانی فردی دانش آموزان ابتدایی

این مطالعه به بررسی تاثیر متقابل بین مهارت های ارتباطی نشان داده شده توسط مدیران آموزشی و تاثیر آن بر فعالیت های فیزیکی و رشد روان شناختی شخصی دانش آموزان دبستانی می پردازد. هدف اصلی این است که بررسی کنیم که چگونه مهارت ارتباطی مدیران آموزشی به افزایش تعامل فیزیکی و بهزیستی روانشناختی دانش آموزان کمک می کند. این مطالعه شامل ۱۲۰ دانش آموز مقطع ابتدایی شهرستان ساری ناحیه یک در سال تحصیلی ۴۰۲-۴۰۳ به عنوان شرکت کننده است. این تحقیق با استفاده از تحلیل واریانس (ANOVA) به عنوان آزمون آماری، تغییرات بالقوه در سطوح فعالیت بدنی و رشد روانشناختی دانش آموزان را در رابطه با مهارت های ارتباطی نشان داده شده توسط مدیران آموزشی بررسی می کند. یافته های اولیه نشان می دهد که ارتباط موثر توسط مدیران آموزشی با افزایش فعالیت های بدنی و رشد روانشناختی مطلوب در دانش آموزان ابتدایی ارتباط مثبت دارد. یافته ها بینش های ارزشمندی را برای دست اندرکاران آموزشی و سیاست گذاران فراهم می کند و بر نیاز به سرمایه گذاری در توسعه مهارت های ارتباطی در میان مدیران آموزشی برای تاثیر مثبت بر رفاه کلی دانش آموزان مدارس ابتدایی تاکید می کند. از آنجایی که ارتباطات به عنوان سنگ بنای رهبری موثر عمل می کند، این مطالعه نشان می دهد که تقویت این مهارت ها ممکن است به ایجاد یک محیط آموزشی حمایتی و غنی کمک کند، و در نهایت به رشد همه جانبه یادگیرندگان جوان کمک کند.

Keywords:

مهارت های ارتباطی , دانش آموزان ابتدایی , مدیران آموزشی , فعالیت های بدنی.