چگونه توانستم مشکل اضطراب دانش آموزان را نسبت به معلم خود بهبود ببخشم.

از زمان تولد تا هنگام مرگ هر انسانی در موقعیت های گوناگون بالندگی درگیر مسائل و مشکلاتی می شود که به نحوی روان او را متاثر می سازد از جمله این مسائل می توان به اضطراب اشاره کرد که در تمام دوره های زندگی ممکن است در انسان چیده شود. اضطراب از دیرباز تا کنون به عنوان شایع ترین اختلال روانی موجود شناخته شده است و همچنین به عنوان عامل مهمی در بروز ناسازگاری های اجتماعی و اختلال در یادگیری و سلامت روانی مورد مطالعه قرار گرفته است. اضطراب نوعی ناآرامی و تشویش است که به علت نگرانی و ترس در حین، قبل و بعد از قرار گرفتن در موقعیت اضطراب آور تجربه می شود. اضطراب و فشارهای عصبی ریشه بسیاری از مشکلات جسمی و ناکامی ها می باشد و رابطه مهمی با یادگیری دارد. معمولا همه افراد اضطراب را تجربه می کنند. تشخیص اضطراب و درمان آن در کودکان و نوجوانان بسیار مهم است زیرا شخصیت آنان طی این دوره شکل می گیرد. در ابتدای سال تحصیلی برای تدریس درس اول مطالعات متوجه شدم فراگیران رنگشان پریده و مدام ناخن های خود را می جوند و تمرکز کافی برای گوش دادن به درس ندارند. آن جلسه تمام شد و برای ارزشیابی درس متوجه شدم که وضعیت فراگیران حاد تر شده و نمی توانند یک جا بند شوند. با توجه به اطلاعاتی که با پرس و جو از دبیرانی که تجربه آموزشی باکلاسم داشتند باعث شد تعجبم در این موضوع دو چندان شود. اکثر دبیران از دانش آموزان این کلاس راضی بودند و اضطرابی که در آن ها مشاهده می کردند به ندرت آن هم در زمان امتحان بود و باعث شد من کنجکاو تر شوم که چرا دانش آموزان در کلاس من اینگونه اضطراب دارند. در راستای رسالت حرفه ای خود احساس مسئولیت کردم و پیگیر اضطراب فراگیران شدم تا جلوی خود خوری و افت تحصیلی آنان را بگیرم و بتوانند اضطراب را در خود کنترل کرده و عزت نفس خود را تقویت کنند تا در موقعیت های گوناگون به بهترین نتیجه برسند و به ناکامی منجر نشوند و از امانت والدین به نحو احسن نگهداری کنم و بتوانم وظیفه خود را به درستی انجام دهم.