بررسی پارامترهای مختلف زمان تماس، دما، غلظت دارو و دوز نانولوله های کربنی بر فرآیند جذب داروی آناهیل در نانولوله های کربنی در حضور بروملین

بروملین یک عصاره آبی از آناناس است که حاوی مخلوط پیچیده­ای از پروتئازهای تیول و اجزای غیرپروتئازی می باشد. در این تحقیق از روش اجرای تحقیق بصورت کاربردی و کمی و با انجام آزمون MTT به گردآوری اطلاعات پرداخته شد. نتایج نشان داد که با افزایش دوز نانولولههای کربنی از mg/L۱ به mg/L۵ به صورت قابل­توجهی بازده جذب، افزایش و ظرفیت جذب، کاهش و با افزایش غلظت اولیه داروی آناهیل ازmg/L ۵۰ به mg/L۳۰۰ در دوز نانولولههای کربنی g/L۱ ظرفیت جذب از mg/g ۶/۴۱ به mg/g ۲/۱۶۲ افزایش و در مﻘابل راندمان جذب از ۲/۸۳ درصد به ۰۶۷/۵۴ درصد کاهش یافت. پارامترهای ایزوترمهای تعادلی جذب نشان داد که رفتار جذب آناهیل بر روی نانولولههای کربن از مدل فرندلیچ بیشتر از مدل لانگمویر تبعیت میکند. همچنین که مﻘادیر به دست آمده برای پارامتر n در مدل فرندلیچ برای هر دو دما، بالاتر از ۲ نشان دهنده جذب مطلوب آناهیل بر روی نانولولههای کربن بود. نتایج حاصل از آزمون MTT نشان داد که داروی آناهیل در غلظتهای بالا (۱۰۰ میکروگرم بر لیتر)، دارای اثر کشندگی بسیار شدیدی است. همچنین نشان داده شد که تاثیر کشندگی داروی آناهیل در ابتدا بیشتر بوده و با گذشت زمان کاهش مییابد. اما در مورد داروی جدید سنتز شده با استفاده از وارد کردن داروی آناهیل به سطح نانولولههای کربنی، میزان کشندگی به یک مﻘدار ثابت میگراید که این امر نشان دهنده رهایش تدریجی دارو با گذشت زمان بود که مطلوب درمان کارآمد سرطان میباشد.

Keywords:

بروملین , آنزیم , نانو لوله کربنی , سلول سرطانی