اثرات استفاده از ملاس چغندرقند همراه با سدیم پلی استایرن سولفونات بر عملکرد، ویژگی های لاشه و رطوبت فضولات در جوجه های گوشتی

هدف از این تحقیق، بررسی اثرات استفاده از سطوح مختلف ملاس همراه با سدیم پلی استایرن سولفونات در تغذیه جوجه های گوشتی بود. این آزمایش بر روی تعداد ۴۸۰ قطعه جوجه نر سویه راس ۳۰۸ در دو دوره ۲۴-۱۱ روزگی و ۴۲-۲۵ روزگی در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با آرایش آزمایش فاکتوریل ۴×۳ با ۱۲ تیمار شامل سه سطح ملاس (صفر، ۵/۷ و ۱۵ درصد جیره) و چهار سطح رزین سدیم پلی استایرن سولفونات (صفر، ۰/۵ ، یک و ۱/۵ گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) با چهار تکرار و ۱۰ جوجه در هر تکرار انجام شد. در ۲۴-۱۱ روزگی تیمار حاوی ۱۵ درصد ملاس در مقایسه با تیمارهای حاوی ۵/۷ درصد و فاقد ملاس در مورد افزایش وزن زنده بدن و مصرف خوراک بیش ترین مقدار را داشت (۰/۰۵>P). اما در ۴۲-۲۵ روزگی و کل دوره آزمایش اختلاف معنی داری مشاهده نشد. اختلاف معنی داری بین تیمارها در مورد ضریب تبدیل غذایی مشاهده نشد. اثر سطوح مختلف سدیم پلی استایرن سولفونات بر عملکرد معنی دار نبود. اثر سطوح ملاس و سدیم پلی استایرن سولفونات بر درصد لاشه خالص، درصد سینه و درصد ران معنی دار نبود. در بررسی اثر تیمارها بر درصد وزن کبد، درصد وزن لوزالمعده، درصد وزن سنگدان، درصد وزن قلب، درصد وزن روده، درصد وزن روده کوچک، طول روده کوچک، درصد وزن روده باریک به وزن سنگدان و درصد چربی حفره شکمی اختلافی بین تیمارها مشاهده نشد. در بررسی اثر سطوح مختلف ملاس بر رطوبت فضولات تیمار حاوی ۱۵ درصد ملاس بیش ترین مقدار رطوبت فضولات را نسبت به تیمارهای حاوی ۷/۵ درصد و فاقد ملاس داشت (۰/۰۵>P). سطح یک گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن سدیم پلی استایرن سولفونات نسبت به سایر سطوح بیش ترین اثر را روی کاهش رطوبت فضولات داشت (۰/۰۵>P). طبق نتایج به دست آمده افزودن سطوح مختلف سدیم پلی استایرن سولفونات به غیر از کاهش رطوبت فضولات اثری روی سایر موارد بررسی شده در این آزمایش نداشت. در این آزمایش به لحاظ رطوبت فضولات سطح قابل توصیه سدیم پلی استایرن سولفونات، یک گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تعیین شد.

Keywords:

پتاسیم , جوجه گوشتی , سدیم پلی استایرن سولفونات , عملکرد , ملاس