بررسی تطبیقی روند قابلیت مقایسه گزارشگری مالی در سه کشور ایران، اندونزی و ایتالیا

هدف: هیات های تدوین استاندارد، توسعه استانداردهای حسابداری با کیفیت بالا برای استفاده در بازارهای سرمایه جهانی را هدف مشترک خود قرار داده اند. زیرا معتقدند که مجموعه مشترک استانداردهای حسابداری با کیفیت بالا، قابلیت مقایسه و کارایی صورت ها و گزارش های مالی را افزایش می دهد و بازارهای جهانی را قادر می سازد تا با سایش کمتری حرکت نمایند. به بیان دیگر افزایش قابلیت مقایسه هدف نهایی هیات ها و انجمن های حرفه ای مختلف در سراسر جهان می باشد. هدف پژوهش پاسخ به این سوال است که، علیرغم تمامی تلاش ها در راستای افزایش قابلیت مقایسه در سطح بین المللی آیا این امر محقق گردیده است؟روش: در پژوهش حاضر، صدو هفتادو یک شرکت طی دوره زمانی ۱۳۹۱-۱۴۰۰ (۲۰۱۲-۲۰۲۱)، مورد بررسی قرار گرفته اند. جهت تعیین مقایسه پذیری گزارشگری مالی، از مدل بارث، و برای آزمون فرضیه های پژوهش، از تحلیل های رگرسیونی تلفیقی/ترکیبی و از آماره t با دو نمونه مستقل، استفاده بعمل آمده است.یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که طی دوره پژوهش، قابلیت مقایسه گزارشگری مالی در کشورهای اندونزی و ایران افزایش یافته، در حالی که در کشور ایتالیا، کاهشی بوده است. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده این است که، میانگین مقایسه پذیری گزارشگری مالی در کشور توسعه یافته ایتالیا نسبت به کشور در حال توسعه ایران، بیش تر، و نسبت به کشور نوظهور اندونزی، کم تر بوده است. همچنین میانگین سطح قابلیت مقایسه گزارشگری مالی در کشور نوظهور اندونزی در مقایسه با کشور در حال توسعه ایران، بیشتر بوده است.دانش افزایی: بررسی روند قابلیت مقایسه به صورت تطبیقی با کشورهای دیگر، و محاسبه کمی قابلیت مقایسه با استفاده از مدل بارث، که این امر سبب افزایش غنا و توسعه مبانی نظری در داخل کشور گردیده است.

Keywords:

قابلیت مقایسه" , " گزارشگری مالی " , "مطالعه تطبیقی