تاثیر هشت هفته تمرین پیلاتس یا تراباند بر سطح سرمی گلوکز، نشانگرهای مقاومت به انسولین، درد نوروپاتی و برخی شاخص های عملکردی زنان مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه و هدف: کم تحرکی باعث بروز مقاومت به انسولین و دیابت است. مقاومت به انسولین یکی از ویژگی های بارز دیابت نوع ۲ است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین پیلاتس یا تراباند بر سطح سرمی گلوکز، نشانگرهای مقاومت به انسولین، درد نوروپاتی و برخی شاخص های عملکردی زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود.مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، ۳۴ زن مبتلا به بیماری دیابت نوع دو به صورت تصادفی در سه گروه پیلاتس (۱۲ نفر)، گروه تراباند (۱۱ نفر) و کنترل (۱۱ نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت ۴۵ تا ۶۰ دقیقه انجام شد. برای بررسی تغییرات شاخص درد از روش آماری آنالیز واریانس اندازه گیری تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. از روش تی زوجی و آنالیز کوواریانس دوطرفه به ترتیب برای تغییرات درون و بین گروهی استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد غلظت گلوکز ناشتا، انسولین، شاخص مقاومت به انسولین، تنها در گروه تمرین تراباند کاهش معنی داری یافت؛ درصورتی که تغییر معنی داری در گروه های پیلاتس و کنترل دیده نشد. شاخص درد معنی دار بود (۰۱/۰ =p)، میزان استقامت عضلانی، انعطاف پذیری و حداکثر اکسیژن مصرفی در هر دو گروه پیلاتس و تراباند افزایش معنی داری یافت (۰۱/۰ =p).نتیجه گیری: تمرینات ورزشی از نوع تراباند نسبت به پیلاتس باعث تغییرات آماری و بالینی بیشتر در غلظت گلوکز ناشتا، انسولین، شاخص مقاومت به انسولین می شود. بنابراین می توان از تمرین تراباند برای بهبود بیماران دیابتی نوع دو و جلوگیری از تاثیر مخرب دیابت برای زنان مبتلا به دیابت نوع دو استفاده کرد.

Keywords:

تمرین پیلاتس , مقاومت به انسولین , درد نوروپاتی , دیابت نوع دو