اثر تمرینات تناوبی شنا بر بیان ژن هیپوکامپی برخی عوامل التهابی در موش های صحرایی مبتلا به بیماری پارکینسون

مقدمه و هدف: بیماری پارکینسون یک بیماری پیش رونده سیستم عصبی است که علاوه بر سیستم عصبی مرکزی، دیگر اعضای بدن را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر یک دوره تمرین تناوبی شنا با شدت بالا بر بیان ژن هیپوکامپی برخی عوامل التهابی در موش های صحرایی مبتلا به پارکینسون انجام شد.مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر، ۲۱ سر موش نر صحرایی نژاد ویستار ۱۰ -۸ هفته ای با میانگین وزن ۲/۱۰ ± ۲۰۰ گرم به طور تصادفی در سه گروه کنترل سالم، بیمار و تمرین شنا قرار گرفتند. القای بیماری به واسطه تزریق ۱ میلی گرم به ازای هر کیلو وزن بدن رزرپین و طی ۵ روز صورت گرفت. گروه تمرین به مدت شش هفته ۲۰ نوبت ۳۰ ثانیه ای شنا با ۳۰ ثانیه استراحت بین هر نوبت انجام دادند. نتایج با استفاده از تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی LSD در سطح معنی داری ۰۵/۰>P مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: نتایج نشان داد بیان ژن هیپوکامپی TNF-α پس از اجرای تمرینات تناوبی شنا در گروه تمرین نسبت به گروه بیمار (۰۱/۰=p) به طور معنی داری کاهش داشته است درحالی که علی رغم پایین تربودن بیان ژن IL-۱β در گروه تمرین نسبت به گروه بیمار، اما این کاهش معنی دار نبود (۶/۰=p).نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده اجرای تمرینات تناوبی شنا با شدت بالا در کاهش بیان ژن برخی عوامل التهابی در بافت هیپوکامپ موش های مبتلا به پارکینسون موثر است و ممکن است به این واسطه به بهبود روند بیماری کمک کند.

Keywords:

تمرین تناوبی شنا , بیماری پارکینسون , TNF-α , IL-۱β