اهمیت استفاده از شیوه های روانشناسی جهت تشویق و ترغیب دانش آموزان به فعالیت های ورزشی و تربیت بدنی در مدارس

انسان از نظر خلقت برترین مخلوقات است که در نتیجه تربیت جسمی و روانی می تواند به مرحله کمال دست یابد. سلامت جسمانی، حتی برای یک زندگی عالمانه و عابدانه لازم است و تربیت بدنی می تواند بخشی از رسالت حفظ حیات زیستی انسان را بر عهده بگیرد، حفظ سلامتی ابعاد مختلفی دارد و بخشی از آن از طریق فعالیت بدنی و حرکت تامین می شود . هر جا که زندگی وجود دارد، حرکت هم هست ، حرکت حاصل تعامل پیچیده وبرآیند هماهنگی های جسم و ذهن و روح وروان فرد است .تربیت بدنی از اولین و قدیمی ترین مواد درسی تعلیم و تربیت است که از طریق آموزش فعالیت های حرکتی و ورزشی نقش عمده ای در تربیت کودکان و جوانان پیدا کرده است که در نبودآن تعادل و هماهنگی لازم در جسم و روح از بین می رود.تربیت بدنی و ورزش، بخش مهمی از برنامه آموزشی مدرسه و فرایند تربیت و پرورش کودک و نوجوانان را تشکیل می دهد دستیابی به اهداف آموزشی تربیت بدنی در سه حیطه شناختی، عاطفی اجتماعی و روانی –حرکتی فقط از راه بررسی آموزشی، هدفمندی، برنامه ریزی و استفاده از طرح درسی امکان پذیر است. و یکی از دروسی است که اگر به طور صحیح برنامه ریزی گردد نقش موثری میتواند در رشد و تکامل دانش آموزان داشته باشد هدف هر معلم از این برنامه تعلیم و تربیتی، باید کمک به دانش آموز به منظور دست یابی به استعداد خویش و قبول مسئولیت باشد و این درس جزئی غیر قابل تفکیک از جریان تعلیم و تربیت است و در تکامل کلی دانش آموز و حتی در روند کلی آموزش سهیم میباشد.دستهای از معلمین کار آزموده ورزش دریافتهاند که بهبود وضعیت جسمانی، بچهها را باهوشتر ساخته و از این رو بهتر میتوانند در روند آموزش قرار گیرد

Keywords:

تربیت بدنی , روانشناسی , مدارس , تربیت , پرورش , برنامه ریزی , دانش آموزان