کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در تعلیم و تربیت دانش آموزان

تعلیم و تربیت به عنوان زیر بنای توسعه و بویژه توسعه انسانی با مشکلات و چالش های بسیار روبه رو است و با آن ها دست و پنجه نرم می کند، برای حل این مشکلات استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات راهکار مناسبی به نظر می رسد. از آنجا که ویژگی بارز نهاد تعلیم و تربیت در دوران مدرن (قبل از عصر اطلاعات و ارتباطات) را فضای محصور کتاب،کلاس درس و برنامه درسی قلمداد می کنند. محدودیتی از خلال برنامه ثابت و اجباری در کلاس درس ایجاد می شود. کلاسی که در آن کتاب تنها وسیله انتقال دانش است در این موقعیت نقش فراگیر کسب و ارائه معانی و مفاهیم متداول و منحصر به فرد است و نقش معلم تجلی اقتدار در چهارچوب شرح این مفاهیم است. فناوری اطلاعات و ارتباطات، امکاناتی برای نظام تعلیم و تربیت ایجاد کرده که متنوع تر و خود انگیخته تر از جریان غالب تعلیم و تربیت معاصر می باشد و با انتخاب و کنترل یادگیرنده توام است. فراگیران منفعلانه مفاهیم را نمی آموزند بلکه فعالانه در خلق مفاهیم مشارکت خواهند کرد و به جای تاکید بر مفهوم، بر ساختن و ارائه مفاهیم تاکید می شود و به جای دانش رسمی به مهارت کاربردی توجه می گردد. با ورود فناوری های اطلاعات و ارتباطات در تعلیم و تربیت، مهارت های یادگیری بلند مدت و مادام العمر مستقل ترغیب می گردد.

Keywords:

نظام آموزشی , فناوری اطلاعات و ارتباطات , تعلیم و تربیت , دانش آموزان