تبیین الگوی جامع و متوازن تربیتی در نسبت سنجی عبادت و عدالت علوی

دراسلام ائمه معصومین علیهم السلام برترین الگو و اسوه ی بشریت معرفی می شوند و امیرالمومنین علیه السلام به عنوان الگوی جامع و متوازن، معیار ملاک سنجش دیگران مطرح می گردد و ضروری است سبک زندگی ایشان مورد تدقیق و بازخوانی قرار گیرد. این پژوهش به شیوه کتابخانه ای، با رویکرد کیفی و روش توصیفی - تحلیلی، به دنبال بررسی و سنجش نسبت و رابطه عدالت و عبادت در اندیشه، عملکرد، رفتار و گفتار امیرالمومنین علیه السلام می باشد. این نوشتار کوشیده است به این مهم است بپردازد که چگونه توازن عبادت وعدالت، الگوی جامع و شخصیت شاقول علوی را شکل داده تا معیار سنجش بشریت گردد. در این راستا عهده دار بررسی برخی سوالات گردیده، از جمله: عبادت به عنوان یک رفتاردر حوزه اخلاق بندگی چه نسبتی با عدالت دارد؟ عبادت چگونه می تواند سبب تحقق عدالت در انسان شود؟ یا حیث وجودی عبادت چگونه بر حیث وجودی عدالت در انسان تاثیرگذار است؟ در مقام پاسخگویی به این پرسش ها از منظر تحلیلی و روایی با هدف استیصاد الگویی، تلاش گردیده است مصادیقی از سیره عملی علوی به عنوان نمونه عینی وعملی که بیانگر ارتباط وثیق عبادت وعدالت است بیان گردد. لذا این پژوهش بعد از تعریف تربیت، عبادت وعدالت درصدد تبیین رابطه عبادت با عدالت است که آیا عبادت در ایجاد عدالت و عدالت در ارتقاءعبادت موثر است؟ آیا کثرت عبادت مانع عدالت ورزی و یاعدالت محدود کننده نیست؟ نسبت عبادت و عدالت در سیره امیرالمومنین (ع) چگونه است؟ رابطه میزان بودن عمل امیرالمومنین (ع) برای مومنین با این بحث چیست؟ چه چیزی عملکرد و عبادت ایشان را ممتاز کرده و شخصیت ایشان را مساوی و مساوق عدل قرار داده است؟ این مقاله به امید تاسی، در حد بضاعت علمی و فرصت محدود برداشت الگویی نموده است.

Keywords:

تربیت , الگوی تربیتی , عدالت , عبادت , سیره امام علی (ع) , عبادت