تاثیر ابزار کمک کننده به تحرک پذیری بافت نرم بر درد، عملکرد و شدت ناتوانی بیماران مبتلا به آرنج تنیس بازان

هدف: آرنج تنیس بازان یک بیماری رایج در ناحیه آرنج می باشد که خود را بصورت درد در قسمت خارجی آرنج نشان می دهد. یکی از روش های جدید در درمان این عارضه، ابزار کمک کننده به تحرک پذیری بافت نرم است، لذا هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر این ابزار بر درد، عملکرد و شدت ناتوانی بیماران مبتلا به آرنج تنیس بازان بود. روش بررسی: ۴۴ نفر از بیماران کلینیک یکی از متخصصان ارتوپد در اصفهان، بصورت هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. نمونه ها بصورت تصادفی به دو گروه تجربی (سن:۰/۱۲±۱/۵۱ سال، قد:۴/۹±۷/۱۶۵ سانتی متر، وزن:۳/۱۱±۱/۶۸ کیلوگرم) و کنترل (سن:۰/۱۳±۴/۵۰ سال، قد:۵/۱۰±۳/۱۶۷ سانتی متر، وزن:۹/۱۲±۱/۷۴ کیلوگرم) تقسیم شدند. پروتکل درمانی گروه کنترل، یک بار تزریق کورتیکواستروئید، ۱۰ جلسه فیزیوتراپی و استفاده روزانه باند تنیس البو بود، درحالی که در گروه تجربی علاوه بر دریافت مداخلات گروه کنترل، ۴ هفته، هر هفته، دو جلسه ۱۰ دقیقه ای، از ابزار کمک کننده به تحرک پذیری بافت نرم استفاده گردید. شدت درد (پرسشنامه VAS)، عملکرد(پرسشنامه DASH) و شدت ناتوانی (پرسشنامه PRTEE) بیماران، قبل و بعد از ۴ هفته اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری t وابسته و تحلیل کواریانس استفاده گردید (۰.۰۵>P). یافته ها: یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که در هر دو گروه، بهبودی معناداری بین پیش آزمون و پس آزمون تمامی متغیرها وجود داشت (۰.۰۵>p). همچنین، تفاوت معناداری بین دو گروه تجربی و کنترل در تمامی متغیرها مشاهده شد،بطوریکه اندازه اثر پروتکل گروه تجربی بر میزان درد، ۰.۶۰۴، بر عملکرد، ۰.۳۸۷، و بر شدت ناتوانی ۰.۶۱۹ بود (۰.۰۵>P).نتیجه گیری: استفاده از ابزار کمک کننده به تحرک پذیری بافت نرم همراه با مداخلات متداول درمان بیماری آرنج تنیس بازان، می تواند در بهبود درد، عملکرد و شدت ناتوانی موثر باشد، بنابراین، برای این دسته از بیماران توصیه می گردد.کلمات کلیدی: ابزار کمک کننده به تحرک پذیری بافت نرم، درد، عملکرد، شدت ناتوانی، آرنج تنیس بازان

Keywords:

ابزار کمک کننده به تحرک پذیری بافت نرم , درد , عملکرد , شدت ناتوانی , آرنج تنیس بازان