اثر هیپوکسی تناوبی بر عملکرد تست هیپوکسی کوهنوردان

هدف: از مطالعه حاضر، بررسی اثر هیپوکسی تناوبی بر عملکرد تست هیپوکسی کوهنوردان می باشد. روش شناسی: در این مطالعه 12 کوهنورد زن با میانگین سنی 29 سال، قد 162/41 سانتی متر و وزن 54/15 کیلوگرم شرکت کردند. پس از تکمیل پرسشنامه سلامتی و ثبت قد و وزن، تست هیپوکسی پیش آزمون ( مدت زمانی که طول می کشید تا SpO2 آزمودنی ها در زمان استنشاق هوای هیپوکسی (11% اکسیژن) به زیر 85% برسد (Td) و مدت زمانی که طول می کشید تا SpO2 پس از برداشتن ماسک و استنشاق هوای اتاق به مقدار 95% برگردد (Tr) 2) انجام شد و پس از آن، آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه گواه (گروهی که به زندگی عادی خود ادامه دادند) و آزمایش (گروهی که 3 هفته و هفته ای 5 روز روزانه یک ساعت، هوای هیپوکسی را به شکل تناوبی، 5 دقیقه هوای هیپوکسی و 5 دقیقه هوای نرموکسی، از طریق دستگاه هیپوکسی کیتور استنشاق نمودند) تقسیم بندی شدند. پس از طی 3 هفته تست هیپپوکسی پس آزمون از هر دو گروه گرفته شد. یافته ها: استفاده از آزمون ناپارامتریک ویلکاکسون برای بررسی تغییرات از پیش آزمون به پس آزمون در سطح 0/05 نشان داد که پس از 3 هفته، افزایش Td در گروه آزمایش بیشتر از گروه گواه بود (147/29 درصد در مقابل 4/93 درصد) و این تفاوت معنی دار بود، کاهش Tr در گروه آزمایش بیشتر از گروه گواه بود(37/24 درصد در مقابل 21/20 درصد) اما این تفاوت معنی دار نبود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که هیپوکسی تناوبی عملکرد تست هیپوکسی کوهنوردان را در بخش Td بهبود می بخشد.

Keywords:

اشباع اکسیژن خون سرخرگی , (SpO2) , هیپوکسی تناوبی , تست هیپوکسی , کوهنورد