تاثیر تمرین استقامتی بر پروتئین های آلفا اکتینین ۲ و ۳ عضله اسکلتی رت های نر ویستار

هدف: آلفا-اکتینین­ها عضوی از خانواده پروتئین­های متصل شونده به اکتین هستند که نقش کلیدی در بقا و تنظیم ساختار اسکلت سلولی مخصوصا سلول­های عضلانی دارند که تاثیر تمرین استقامتی بر این پروتئین­ها مشخص نیست. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین استقامتی بر بیان پروتئین­های آلفا-اکتینین ۲ و ۳ در عضلات اسکلتی دوقلو و کف پایی رت­های نژاد ویستار می­باشد. روش شناسی: بدین منظور ۱۶ سر رت نر نژاد ویستار به ۲ گروه تمرین استقامتی و کنترل تقسیم شدند. گروه­های تمرین استقامتی به مدت ۱۲ هفته، ۵ جلسه در هر هفته با سرعت۱۲ تا ۲۲ متر بر دقیقه و با شیب صفر درجه و رعایت اصل اضافه بار تمرین به فعالیت بر روی نوارگردان پرداختند. برای اندازه­گیری میزان پروتئین آلفا-اکتینین ۲و۳ عضله دوقلو و کف پایی از روش وسترن بلات استفاده شد. از آزمون تی مستقل برای تحلیل داده­ها استفاده و سطح معنی­داری ۰۵/۰ در نظر گرفته­ شد.  یافته ها: نتایج نشان داد افزایش معناداری در آلفا-اکتینین ۲ (۰۰۱/۰=p)، آلفا-اکتینین ۳ (۰۰۱/۰=p) در عضله کف پایی و آلفا-اکتینین ۲ (۰۰۶/۰=p)، آلفا-اکتینین ۳ (۰۰۱/۰=p) در عضله دوقلو در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. نتیجه گیری: به طور کلی تمرین استقامتی باعث افزایش پروتئین آلفا-اکتینین۲ و ۳ در عضلات اسکلتی رت­های نر می­شود و می­توان گفت که با توجه به پاسخ این پروتئین­ها نسبت به گروه کنترل، این نوع تمرین محرک مناسبی برای ایجاد سازگاری­های عضلانی می­باشد.

Keywords:

تمرین استقامتی , آلفا-اکتینین۲ , آلفا-اکتینین۳ , عضلات تند و کند انقباض