بررسی معماری جزیره چیلو، شیلی با رویکرد معماری سبز و معماری بومی و شهر پایدار

همه مردم بازگشایی و افتتاح میدانی با فضای سبز و امکانات رفاهی را احیای دوباره شهری می دانند. محققان معتقدند که ایجاد فضاهای سبز شهری مردم را تشویق به پیاده روی می کند و ارزش اراضی را بالا می برد و همچنین به توسعه و رونق صنعت توریسم کمک می کند. در واقع به گفته رابرت پنتس، ساختن فضاهای سبز در شهر حس جامعه گرایی و داشتن زندگی مسالمت آمیز را در جامعه بالا می برد. امروزه شهرها از پوسته قبلی خود که مکانی کثیف و آلوده بودند و مردم سعی داشتند تا فرصتی پیش آید و از آنجا فرار کنند بیرون آمده است و اکنون می بینیم با استفاده از فضاهای آزاد شهری، پارک ها و فضاهای سبز ساخته می شود که چهره شهر را بسیار شاداب و جذاب می کند و سطح امید را در جامعه شهر نشین افزایش میدهد. هدف از این مطالعه بررسی چگونگی توسعه یک معماری پایدار برای بازیابی معماری بومی و از این طریق تقویت توسعه اجتماعی- اقتصادی یک شهر است. مزیت های جغرافیایی، منابع طبیعی و هم مرز بودن با دریا به عنوان ویژگی هایی است که باید از آنها بهره برد. برای این منظور، جزیره چیلو، شیلی در جنوب شیلی به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده است، زیرا دارای معماری بومی منحصر به فرد، (خانه های چوبی) است. و دارای مورفولوژی جغرافیایی است که از پیدایش خود به عنوان یک شهر اجازه ساختن با چوب و سایر مواد پایدار را داده است، در نتیجه می توان از این امر به عنوان مبنایی برای دستیابی به بازسازی جوامع خود با احترام به روابط متقابل مختلف اجتماعی، فرهنگی استفاده کرد. و عوامل محیطی و پایداری آنها با تعادل عوامل ذکر شده قبلی ایجاد می شود.

Keywords:

معماری , جزیره چیلو , معماری سبز , معماری بومی , شهر پایدار , محیط.