ارزیابی جنبش معماری مدرنیسم در بریتانیا از دیدگاه معمار نورمن رابرت فاستر (مطالعه موردی: اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم)

جامعه ایران، طی دوران طولانی که از آن به عنوان تاریخ معاصر نام برده می شود تغییر رنگ داده است؛ اما تغییر ماهیت نداده است. مدرنیسم یک جنبش فلسفی است که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در نتیجه روندهای فرهنگی و تغییرات در جامعه غربی آغاز شد. معماری مدرن نقطه عطفی در تاریخ معماری غرب یا به عبارتی در تاریخ معماری جهان بود، زیرا برای اولین بار نگرش سنت، تاریخ و گذشته به عنوان منبع الهام معماری و آینده تغییر جهت داد و توسعه به عنوان هدف و موضوع اصلی معماری معرفی شدند. بسیاری از پروژه های دوران مدرنیسم در ابتدا موفقیت آمیز بودند و عموم مردم این زیبایی شناسی قوی را با رفاه و پیشرفت مرتبط کردند. در دوران پس از جنگ، جاه طلبی های مدرنیست ها و "احساس مسئولیت اجتماعی قوی آنها در آن معماری باید شرایط زندگی توده ها را افزایش دهد." جشن معماری مدرنیستی در بریتانیا، مجموعه ای از پنجاه نمایه مصور از برخی از بهترین ساختمان های مدرنیستی در بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی، معماری بریتانیا معماری مدرنیستی را پذیرفت، سبکی که در اروپای قاره ای در طول دوره بین جنگ بین دو جنگ جهانی تکامل یافته بود. مدرنیسم در عام ترین معنای آن، اصطلاحی است که برای تمام معماری مدرن قرن بیستم به کار می رود. معمارانی که در این دوران مدرنیسم را در بریتانیا ترویج می کنند عبارتند از: ریچارد جورج راجر، نورمن فاستر و سر اوه نایکیست آروپ. در این راستا این تحقیق به طور خاص در مورد معماری پرورش دهنده نورمن و نحوه بازتاب مدرنیسم در معماری خود صحبت خواهد کرد. یکی از ساختمان های وی برای این تحقیق مورد استفاده قرار گرفت. مرکز هنرهای تجسمی Sainsbury در نورویچ به عنوان مطالعه موردی برای ارزیابی جنبش معماری مدرنیسم در بریتانیا مورد استفاده قرار گرفت.

Keywords:

معماری مدرنیسم , نورمن رابرت فاستر , بریتانیا , ساختمان , جنبش فلسفی , هنر های تجسمی.