نگرشی کلی به بررسی نوآوری سنت در معماری مذهبی

نوآوری در درجه اول به عنوان تضاد چیزی رخ می دهد، به عنوان مثال سنت مذکور، یا - بر اساس سنت مذکور یا ظرفیت نوآوری برای همکاری با سنت، توسعه خود سنت، ایجاد تغییر، توسعه، انطباق با چیز جدید، حفظ سنت به عنوان یک فرم، پیام یا نماد سنت معماری مذهبی مبتنی بر سنت مناجات، اصول ایمان، وحی است. سنت با ماندگاری پدیده ابدیت که انسان نمی تواند عقلا درباره آن معرفت پیدا کند به شدت توجیه می شود. به همین دلیل است که مبارزه با سنت، مبارزه با ابدیت است، که معنایی ندارد. به همین دلیل است که سنت از طریق تشریفات، حماسه ها، تصاویر ظاهر می شود. ویژگی چنین آداب چیزی فراتر از عقلانیت است و در عین حال از طریق هم افزایی و هم افزایی خود تاثیری قوی دارد. عبادت، کلیسای، اعضای آن، تفکر، مراقبه، آیین ها، معمار، هنرمندان، تلاش مشترک شرکت کنندگان در ساخت یک معبد - این همان چیزی است که برای هم افزایی معماری مذهبی مهم است. معبد - محل کار روح القدس است که یک شخص نیست، بلکه یک عمل است، به همین دلیل است که معبد را می توان به راحتی از طریق فعالیت خود، کلمه، حکمت، به جای تصویر و تشبیه بیان کرد. کمال تصویرسازی غیرتجسمی در معماری مذهبی، اسکلت آن است و اشکال انتزاعی در قالب تصاویر زبان نمادین رخ می دهد. معبد به طور همزمان یک عنصر ثابت است که در عناصر ساختاری آن - پلان کف، فضاها، سطوح خارجی و داخلی دیوارها و سقف ها، شمایل ها و نقاشی های دیواری، در پر شدن از اشیاء و خدمات مذهبی تجسم یافته است. حس کردن، دستیابی به الهیات انسان، شمایل و معبد از طریق تصویر و تشبیه الهی، و همچنین کار روح القدس، همگی بیانگر نوآوری عمیق سنت معماری مذهبی است. بدین منظور، این مقاله به بررسی کلی نوآوری سنت در معماری مذهبی می پردازد.

Keywords:

نوآوری سنت , معماری مذهبی , عقلانیت , معبد , تجسم , تصویر سازی.