تعامل دانشگاه و صنعت با تاکید بر سرمایه فکری

سرمایه فکری به عنوان توانایی ذهنی جمعی یا دانش کلیدی ، به صورت مجموعه ای است که شامل دانش اعضای سازمان و کاربرد دانش آنها بوده واساسا به عنوان یک دستاورد اجتماعی می باشد . سرمایه فکری به عنوان یکی از اجزای سرمایه اجتماعی و از قابلیت ها و دارایی های مهم سازمانی است که می تواند به سازمان ها در خلق و تسهیم دانش کمک بسیار نماید و برای آنها در مقایسه با سازمان های دیگر، مزیت سازمان پایدار را ایجاد نماید. این سرمایه در قالب سرمایه های انسانی ، سازمانی و اجتماعی و ارتباطی می باشد.مهمترین نظریه های مرتبط با سرمایه فکری عبارتند از نظریه های حرفه ای شدن، بازاریابی و وابستگی منابع که نقش انکارناپذیری در تعامل دانشگاه و صنعت دارد. از سوی دیگر دانشگاه و صنعت به عنوان دو نهاد کلیدی جامعه می باشند که تعامل آنها نیازمند شکل گیری سرمایه فکری می باشد. این امر باعث افزایش میزان تعهدات و انتظارات دانشگاه و صنعت از یکدیگر، تدوین قوانین متناسب با آنها، همفکری آنها و تداوم همکاری به منظور توسعه علمی می گردد که در این مقاله به آنها پرداخته می شود.

Keywords:

سرمایه فکری , دانشگاه , صنعت , تعامل دانشگاه و صنعت , سرمایه اجتماعی , بازاریابی و وابستگی منابع