جستاری بر وضعیت خودکنترلی در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه

بررسی مشکلات روانشناختی کودکان و نوجوانان، همواره مدنظر روانشناسان بوده است. اختلالهای شایعتر کودکی را معمولا در دو حوزه گسترده طبقهبندی میکنند: اختلالهای بیرونیشده و اختلالهای درونیشده. اختلالهای بیرونیشده با رفتارهایی مانند پرخاشگری، نافرمانی، بیشفعالی و تکانشگری که بیشتر معطوف به بیرونند مشخص میشوند که شامل اختلال نقص توجه بیشفعالی، اختلال سلوک و اختلال نافرمانی مقابلهجویانه است. اختلالهای درونیشده با تجارب و رفتارهایی نظیر افسردگی، کنارهگیری اجتماعی و اضطراب که بیشتر معطوف به درونند مشخص میشوند؛ و شامل اضطراب کودکی و اختلالهای خلق است. از طرفی یکی از جامعترین اهداف آموزش و پرورش در هر جامعه این باشد که به دانشآموزان آموزش داده شود تا مسئولیت اعمال خود را بپذیرند؛ مسئولیتپذیری با مفهومی که منبع کنترل و خودکنترلی نامیده میشود. دانشآموزان با منبع کنترل درونی و خودکنترلی بالا، خود و تواناییهایشان را برای مقابله با رویدادها باور دارند. هدف اصلی پژوهش حاضر تبیین وضعیت خودکنترلی در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه بود که به روش مروری انجام شد. نتایج نشان داد کودکانی که دچار نقص توجه / بیش فعالی هستند معمولا خود کنترلی پاینی دارند و نمی توانند در بیشتر مواقع خود را کنترل کنند. بنابراین نتیجه گرفته می شود که اختلال بیش فعالی موجب کاهش خودمنترلی دانش آموزان می گردد و می تواند زمینه مشکلات بعدی را برایم فراهم نماید که نیازمند توجه جدی به این اختلال و تلاش برای کاهش آن از سوی خانواده و مدرسه احساس می شود.

Keywords:

خودکنترلی , اختلال , بیش فعالی , دانش آموزان