واکاوی تجارب زیسته زنان زندانی: از حسرت کودکی تا تداوم جرائم

کودکان آسیب پذیرترین گروه های جامعه اند که تجربیات، ذهنیت و کیفیت تعاملات کودکی وضعیت بزرگ سالی آنان را رقم می زند. هدف پژوهش حاضر، بررسی تجارب زیسته کودکی زنان زندانی و تداوم آن در وضعیت فعلی آنان است. این پژوهش یک مطالعه کیفی و به روش پدیدارشناسی هرمنوتیک انجام شده است. داده های مطالعه با استفاده از روش نمونه گیری نظری با ۲۵ نفر از زنان زندانی شهر کرج، با مصاحبه عمیق گردآوری و در نهایت، داده های گردآوری شده در قالب ۶ مضمون اصلی و ۲۴ مضمون فرعی کدگذاری و تحلیل شدند. نتایج تحقیق نشان می دهد که تجارب ناامنی، حسرت و ناکامی، بی پناهی و عدم حمایت خانواده از جمله تجارب نامطلوب کودکی زنان زندانی است، تفسیر زنان زندانی از دوران کودکی شان به مثابه زیست جهان پرمخاطره است که در بزرگ سالی با تداوم آشفتگی روانی، استرس و پرخاش گری، تداوم افعال کودکی، خلاف کاری و ارتباط با شبکه های خلاف، تداوم خانواده متشنج، ناسازگاری با همسر و عدم عاطفه مادرانه تداوم می یابد. به باور زنان، اکنون آنان، قربانی دوران تلخ گذشته و کودکی شان شده است. تجربیات تلخ کودکی، زخم های عاطفی عمیقی در آنان ایجاد کرده است که امروز هم با آنها زندگی می کنند و احساس شان می کنند. آن ها بر این باورند نه تنها از منابع مادی، معنوی و عاطفی برای رشد و پیشرفت محروم شده اند بلکه مانند سایر کودکان نتوانسته اند از ظرفیت هایشان استفاده کنند و توسط پدر و مادر و اطرافیان نزدیک مورد سوءاستفاده قرار گرفته اند، مراکز حمایت خانواده، مشاوره و...، در راستای بهبود روان، افزایش آگاهی و اصلاح عملکرد زنان زندانی پیشنهاد می شود.

Keywords:

تجارب کودکی" , زنان زندانی" , خانواده متشنج" , تداوم جرم" , " , حسرت و ناکامی"