پایش تغییرات مورفوتکتونیکی پادگانه های دریایی دریای عمان (چابهار تا گواتر)

در ایران پادگانه­های دریایی (سواحل بالا آمده) یکی از مهم ترین عوارض ژئومورفولوژیکی در پهنه و خط ساحلی به شمار می آید. از ۲۵ پادگانه دریایی در سواحل مکران (ایران و پاکستان) ۱۲ پادگانه دریایی در ایران وجود دارند و تحت­تاثیر فرایند­های تکتونیکی ارتفاع یافته اند. در گذشته مطالعاتی در زمینه نرخ بالاآمدگی این پادگانه ها با استفاده از روش های تعیین سن مطلق انجام گرفته است ولی به واسطه محدود بودن تعداد آزمایش ها و هم چنین عدم امکان تعمیم نتایج به کل بخش های مختلف پادگانه­ها، مطالعه یکپارچه این پادگانه­ها در سطوح مختلف امکان پذیر نمی باشد. در این تحقیق سعی شده است تا با استفاده از تکنیک تداخل سنجی راداری و داده­های ENVISAT ASAR  و مدلSBAS  پایش تغییر شکل پادگانه­های دریایی چابهار، لیپار، بریس، پسابندر و گواتر در حد فاصل سال های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱ انجام گیرد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که تاثیر فعالیت های تکتونیکی بر روی پادگانه­های دریایی تنها به صورت بالاآمدگی نیست و علاوه بر آن فرونشست­های متعددی در پادگانه­های به چشم می خورد. بیشترین نرخ میانگین بالاآمدگی مربوط به پادگانه دریایی لیپار با  میلی­متر در سال (حداکثر ۱۱/۴ میلیمتر در سال) و بعد از آن چابهار با ۳۴/۰ میلی­متر در سال و حداکثر (حداکثر ۱۷/۳ میلیمتر در سال) و پادگانه­های گواتر و پسابندر در رتبه­های بعدی قرار گرفته اند.

Keywords:

پادگانه های دریایی , تداخل سنجی راداری , تغییر شکل , چابهار , گواتر