تبیین معیارها و شاخصه های طراحی فضای شهری کودک محور با هدف پرورش هوش طبیعت گرایانه با تاکید بر غنای حسی

تغییر در نوع زندگی و پیشرفت تکنولوژی در شهرها زندگی کودکان را تغییردادهاست. میتوان گفت ارتباط کودکان و طبیعت در دنیای امروز قطع شده و لازم است این ارتباط دوباره برقرار شود.فضای شهری باید طبیعت را به داخل شهر بکشاند.کودک باید با تمام پدیده های طبیعت مانند آب، گیاه، درخت، حیوانات و پرندگان و حشرات در ارتباط باشد؛ وی از این طریق میآموزد و می فهمد که به طبیعت عشق بورزد و آن را حفظ کند. هوش طبیعت گرا یکی از ۹ نوع هوش درکودکان است که پرورش آن درگرو افزایش ارتباط کودک با طبیعت پیرامون خواهد بود. از این رو، هدف مقاله حاضر، شناسایی اصول ، معیارها و شاخصه های طراحی فضای شهری مناسب کودک درجهت پرورش هوش طبیعت گرا با تاکید بر غنای حسی می باشد. پژوهش حاضر برحسب نوع روش، توصیفی تحلیلی و از لحاظ نوع هدف،کاربردی میباشد. روش گردآوری داده ها را مطالعات کتابخانه ای و در بخش مطالعات میدانی از پرسشنامه مقایسات زوجی و در تجزیه وتحلیل داده ها نیز به منظور شناسایی معیارها و شاخص ها از نرم افزار Expert Choice استفاده شده است. نتایج نشان میدهد از بین معیارها و زیرمعیارهای طراحی محیط های کودک محور طبیعت گرا، معیار عوامل کالبدی و اجتماعی به ترتیب در رتبه اول و دوم و عوامل طبیعی و ادراکی- شناختی دارای رتبه های برابر هستند. در بین تمامی شاخص ها نیز وجود تنوع فضایی، امنیت، خوانایی، استفاده از آب و عناصر طبیعی، استفاده از عناصر سبز و پوشش گیاهی، جذابیت بصری، فرم و تنوع بافت و رنگ و مواد جزو اولویت ها هستند و در طراحی باید لحاظ شوند.

Keywords:

فضای شهری , کودک , طبیعت , هوش طبیعت گرا , غنای حسی