بررسی اثر بخشی زوج درمانی متمرکز بر هیجان بر بهبود الگوهای ارتباطی زنانآسیب دیده از خشونت خانگی مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی شهرستان بناب

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی زوج درمانی متمرکز بر هیجان بر بهبود الگوهای ارتباطی زنان آسیبدیده از خشونت خانگی مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی شهرستان بناب انجام گرفت. این پژوهش از نوعطرح های نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه گروه آزمایش و کنترل است.جامعه ی مورد مطالعهدر این پژوهش شامل کلیه زنان آسیب دیده از خشونت خانگی شهرستان بناب در سال ۱۴۰۲ بود که به روشنمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر از آنها، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به نسبت یکسان گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت یکماه، برنامه زوج درمانی متمرکز بر هیجان را در ۸ جلسه ۶۰دقیقه ای به صورت گروهی دریافت کردند؛ گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. جهت جمع آوری اطلاعاتاز پرسشنامه الگوهای ارتباطی زوجین کریستنسن و سالاوی ۱۹۸۴ در دو مرحله پیش آزمون و پس آزموناستفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد.بافته ها نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای الگوهایارتباطی زوجین ، تفاوت معناداری وجود دارد. با توجه به یافته های حاص از پژوهش میتوان اظهار کرد کهزوج درمانی متمرکز بر هیجانباعث بهبود الگوهای ارتباطی زنان آسیب دیده از خشونت خانگی شده است.بنابراین، زوج درمانی هیجان مدار می تواند به عنوان شیوه مناسبی در جهت بهبود تعارضات و الگوهای مخربزوجین در نظر گرفته شود

Keywords:

زوج درمانی متمرکز بر هیجان , الگوهای ارتباطی زوجین , خشونت خانگی