بررسی رابطه بین روش شاگرد محور و رشد و پرورش خلاقیت دانش آموزان

کلاس درس که بخش عمده ای از فعالیت تدریس و یادگیری در آن صورت می گیرد. نقش اساسی در ایجاد زمینه برای خلاقیت داردو فضای عاطفی، شرایط زندگی، جو یادگیری، میزان انگیزه برای آموختن از عوامل درون کلاسی هستند که بر پدیدآیی خلاقیت اثر گذارند. در میان عوامل یاد شده، نقش معلم در پرورش خلاقیت انکارناپذیر است. اثر تعامل معلم در اثر کلاس از دو جنبه قابل ملاحظه است رابطه عاطفی با دانش آموزان و رابطه آموزشی و یاددهی. ایجاد شرایط مساعد برای رشد خلاقیت مستلزم این است که معلم جوی صمیمانه و مطمئن در کلاس درس ایجاد کند. به طوری که دانش آموز بتوانند با احساس امنیت، عقاید و نظریان خویش را ابرازدارند. معلم پس از تامین نیازعاطفی دانش آموزان، می تواند با اجرای اصول مناسب آموزشی دانش آموزان را هرچه بیشتر رهنمون گردد. نکته حائز اهمیت دیگر، نوع نگرش معلم به خلاقیت و دانش آموزان خلاق است توجه به این که اغلب دانش آموزان خلاق کمتر با جمع هماهنگ هستند و رفتارشان قابل پیش بینی نیست، بعضی معلمان فکر می کنند که آنان، دانش آموزان دردسر افرین هستند.

Keywords:

شاگرد محور , پرورش خلاقیت , دانش آموزان , کلاس درس , تدریس , یادگیری , معلمان