بررسی تاثیر سازندهای زمین شناسی بر کیفیت منابع آب زیرزمینی )مطالعه موردی: دشت میناب(

اطلاعات موجود از وضعیت آب های زیرزمینی شهرستان میناب حاکی از آن است که به لحاظ عدم وجود آب سطحی، آب مصرفی در منطقه مورد مطالعه از منابع آب های زیرزمینی تامین می شود. مهم ترین فرآیندهای زمین ریخت شناسی قابل مطالعه از نظر آب های زیرزمینی، مخروط افکنه های جوان (Qt۲)، آبرفت های شسته شده سیلتی (Qt۲a) و پادگانه های آبرفتی می باشند. لذا در این تحقیق سعی بر این است که بین اشکال و فرآیندهای زمین ریخت شناسی دشت میناب و منابع آب زیرزمینی آن رابطه ای برقرار شود تا بر اساس آن چه که در طبیعت دیده می شود، منابع آب زیرزمینی حدس زده شود. در این پژوهش، برای بررسی کیفی نمونه آب زیرزمینی، داده های کیفی ۲۰ چاه ها از سازمان آب منطقه ای هرمزگان اخذ گردید، هم چنین از نرم افزار GIS Arc برای ترسیم نقشه ها استفاده شد. میزان EC آب های زیرزمینی در دشت میناب بین ۵۲۳۱-۱۲۵۳ میکرو زیمنس بر سانتی متر (با متوسط حدود ۳۳۲۷ میکرو زیمنس بر سانتی متر) میزان TDS بین ۳۳۴۸-۸۰۲ میلی گرم بر لیتر و مقدار TH بین ۶۴۰-۱۴۴ میلی گرم / لیتر بی کربنات کلیسم در سال ۱۴۰۱ بوده است. نتیجه مطالعه نشان می دهد که خصوصیات شیمیایی سازندهای زمین شناسی تاثیر گذارترین عامل بر کیفیت منابع آب زیرزمینی بعد از عامل افت سطح آب زیرزمینی در منطقه می باشد.

Keywords:

دشت میناب , سازند زمین شناسی , منابع آب زیرزمینی