ارزیابی رویکرد پساصنعتی پیتر لاتز بر سایت های متروکه شهری (مورد پژوهی: کارخانه آرگو)

همانطور که شهر در حال رشد و تکامل است در این فرآیند بافت های فرسوده شده، از بین می روند و سلول ها و بافت هایی دوباره جایگزین خواهند شد. رشد شهرهای بزرگ و توسعه بی رویه حومه نشینی باعث شده صنایع سنگینی که مدتی خارج از بافت شهر بوده اند امروزه با بافت های جدید ظاهر شوند. این بافت های جدید، فرصتی طلایی برای احیای بافت شهری و گسترش کیفیت فضاهای شهری به شمار می آیند. اهداف مقاله، ارائه تعریفی دقیق از پساصنعتی در نگاه پیتر لاتز، شناخت تحلیلی و تعیین عوامل موثر بر رویکرد پساصنعتی به عنوان یکی از ابعاد معماری و معماری منظر و تبیین یک چهارچوب متکی بر آن و معیارهای تعیین گر با مطالعه و بررسی کارخانه آرگو در قالب این دیدگاه می باشد. تحقیق حاضر با روش بنیادی و با رویکرد کیفی در گردآوری و تحلیل اطلاعات انجام شده که به صورت توصیفی و تحلیلی بوده است. همچنین ابزار گردآوری اطلاعات به صورت مطالعه کتابخانه ای، مشاهده و مطالعه اسناد و مدارک می باشد. برای تفسیر مورد پژوهی بر اساس طرحی هدفمند، از روش تحلیل اسناد، مشاهده میدانی استفاده شده است. به این منظور با جمع آوری اطلاعات از پایان نامه ها، مقالات، کتب و اسناد نوشته شده در این خصوص، اطلاعات اولیه به دست آمده است. در بعد پساصنعتی، فضاهای خالی از سکنه و متروکه به انواع یک فرصت دیده می شود. بروز نگرش های جدید در معماری و معماری منظر و معطوف شدن توجه طراحان به پتانسیل های مناظر متروکه و صنعتی، سبب شده تغییر کاربری و استفاده مجدد از این مناظر به فرصتی برای معماران تبدیل شود. در سال های اخیر، جهت گیری سیاست ها بیشتر متوجه تقویت ارزش های شهری و نهاد های هویتی جامع، با محوریت دانش اکولوژی و درک مناظر پساصنعتی بوده است. از این جهت معماران ایرانی نیز همسو با معیارهای طراحی پساصنعتی به طراحی فضاهای مرتبط پرداخته اند که می توان این معیارها را در پروژه کارخانه آرگو یافت.

Keywords:

رویکرد پساصنعتی , پیتر لاتز , کارخانه آرگو