تاثیر تلفیق یادگیری خودراهبری و مشارکتی بر توسعه مهارت های اجتماعی دانش آموزان

در دنیای امروز، مهارت های اجتماعی به عنوان یکی از مولفه های کلیدی موفقیت در زندگی شناخته می شوند. این مهارت ها به دانش آموزان کمک می کنند تا با چالش های زندگی روبرو شوند، روابط سالم برقرار کنند و به طور موثر در جامعه مشارکت کنند. یادگیری خودراهبری و مشارکتی دو رویکرد آموزشی هستند که می توانند در ارتقای مهارت های اجتماعی دانش آموزان نقش بسزایی داشته باشند. یادگیری خودراهبری به دانش آموزان کمک می کند تا مسئولیت یادگیری خود را بر عهده بگیرند و به طور مستقل به اهداف خود برسند. از سوی دیگر، یادگیری مشارکتی فرصتی برای دانش آموزان فراهم می کند تا با یکدیگر همکاری کنند، از یکدیگر بیاموزند و مهارت های اجتماعی خود را در عمل به کار ببرند. تلفیق یادگیری خودراهبری و مشارکتی می تواند به طور هم افزا بر توسعه مهارت های اجتماعی دانش آموزان تاثیر بگذارد. در این رویکرد، دانش آموزان ضمن اینکه مسئولیت یادگیری خود را بر عهده می گیرند، در فعالیت های مشارکتی نیز با یکدیگر تعامل دارند. این امر به آنها کمک می کند تا مهارت های اجتماعی را در خود تقویت کنند. دانش آموزان یاد می گیرند که چگونه به طور واضح و موثر با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. دانش آموزان یاد می گیرند که چگونه با یکدیگر همکاری کنند و به اهداف مشترک دست یابند. با توجه به اهمیت مهارت های اجتماعی در زندگی دانش آموزان، تلفیق یادگیری خودراهبری و مشارکتی می تواند به عنوان یک رویکرد موثر برای ارتقای این مهارت ها مورد توجه قرار گیرد. سوال اصلی این پژوهش عبارت است از تاثیر تلفیق یادگیری خودراهبری و مشارکتی بر توسعه مهارت های اجتماعی دانش آموزان چیست؟ یافته های تحقیقات نشان می دهد که این رویکرد می تواند به طور موثری در ارتقای مهارت های اجتماعی دانش آموزان، از جمله ارتباط موثر، همکاری، حل مسئله، تصمیم گیری و مدیریت تعارض، نقش داشته باشد. در این مقاله، ضمن ارائه چارچوبی نظری برای تلفیق یادگیری خودراهبری و مشارکتی، به بررسی راهکارهای عملی برای اجرای این رویکرد در کلاس درس نیز پرداخته می شود.

Keywords:

یادگیری خودراهبری , یادگیری مشارکتی , مهارت های اجتماعی , دانش آموزان.