پیش بینی اختلال پرخوری بر اساس شفقت به خود و استرس ادراک شده در دانشجویان دختر شهر شیراز

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اختلال پرخوری بر اساس شفقت به خود و استرس ادراک شده در دانشجویان دخترشهر شیراز انجام شد. روش پژوهش حاضر همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر شهر شیرازبودند که از بین آنها تعداد ۲۰۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند.دادههای پژوهش با استفاده از پرسشنامه مقیاس پرخوری، پرسشنامه شفقت – خود و پرسشنامه استرس ادراک شدهگردآوری شد. برای تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که بینخودشفقتی و اختلال پرخوری ارتباط معنید اری وجود دارد، بین استرس ادراک شده مثبت با اختلال پرخوری ارتباطمنفی معنی داری وجود دارد، به علاوه بین استرس ادراک شده منفی با اختلال پرخوری ارتباط مثبت معنی داری وجود دارد، در نهایت ضریب همبستگی چندگانه برابر با MR=۰/۵۲ و ضریب تعیین برابر با RS=۰/۲۷ بود که در سطح P<۰/۰۰۹ معنیدار بود. به عبارتی ۲۷ درصد از واریانس مربوط به اختلال پرخوری به وسیله متغیرهای مذکور تبیین شد. بر اساس نتایج این پژوهش میتوان به وسیله شفقت به خود و استرس ادراک شده، میزان اختلال پرخوریدانشجویان دختر را پیش بینی کرد.

Keywords:

اختلال پرخوری , شفقت به خود , استرس