ارزیابی وضعیت بالفعل بیابان زایی با تاکید بر معیار پوشش گیاهی با استفاده از مدل IMDPA در منطقه بیت راشد استان خوزستان

بیابان زایی فرآیندی است که در طی آن اکوسیستم های طبیعی از بین می روند و تولیدات گیاهی و جانوری کاهش پیدامی کند. اقلیم های خشک و نیمه خشک و نیمه مرطوب، مناطق مستعدی جهت ظهور این پدیده می باشند. با توجه بهموقعیت کشور ایران، ۵۸ درصد اراضی آن در این اقلیم ها قرار دارند و با توجه به روند رو به گسترش بیابان زایی، ارزیابی ویافتن علل و راه کار و مدل های مدیریتی مناسب جهت جلوگیری از گسترش و پیشروی آن ضروری است. هدف از اینتحقیق بررسی شاخص های موثر بر بیابان زایی در منطقه بیت راشد دشت آزادگان و سرانجام تهیه نقشه بیابان زایی است.به همین منظور معیار پوشش گیاهی از مدل IMDPA مورد استفاده قرار گرفت. هر معیار چند شاخص را دارا می باشد ودر نهایت برای هر شاخص و معیار میانگین هندسی محاسبه میگردد. به منظور بررسی معیار پوشش گیاهی و وزن دهیبه این معیار، از سه شاخص، وضعیت پوشش گیاهی، بهره برداری از پوشش گیاهی و تجدید پوشش گیاهی استفاده که نتایجبررسی نشان داد میانگین وزنی ارزش های کمی شاخص های مذکور در معیار پوشش گیاهی در منطقه مورد مطالعهبترتیب ۲/۴۱، ۳/۹۲ و ۳/۴۶ در کلاس متوسط، بسیار شدیدو شدیدودر نتیجه معیار پوشش گیاهی با ارزش ۳/۱۷ در کلاس بیابان زایی شدید قرار دارد. ضمنا شاخص بهره برداری از پوشش گیاهی مهمترین شاخص موثر می باشد.

Keywords:

تجدید پوشش , بیابان زایی , IMDPA , پوشش گیاهی , بیت راشد