بررسی چگونگی و راهکارهایی برای تلفیق آموزش زبان و ادبیات فارسی با تکنولوژی هوش مصنوعی

مهم ترین ابزار تدریس هر معلمی در مدرسه و نظام متمرکز آموزش و پرورش ایران کتاب درسی است . اگر کتاب های درسی متناسب با سطوح رشد فراگیرندگان و توانایی ذهنی آنان تدوین نشده باشد یا این که در حد سن دانش آموزان نباشد ، مشکلاتی را از جمله : خستگی ذهن ، دل زدگی از مطالعه ی دروس ، افت تحصیلی و ... به بار خواهد آورد .از آن جا که اغلب کتاب های درسی فاقد جاذبه های لازم هستند لذا نمی توانند ارتباطی موثر بین معلم و شاگرد بر قرار نمایند . بهتر است در برنامه ی درسی مواردی بیاید که برای یادگیرنده مطلوب باشد . یکی از دلایل کم توجهی به ادبیات نگاه سطحی ما به آن است . در کش و قوس های سال های خودباختگی در برابر غرب و نفوذ آداب غربی که اندک اندک چون موریانه ای به جان این درخت تناور و سایه افکن افتاد ، زبان و ادبیات فارسی به عنوان درسی تفننی ، سرگرم کننده و حتی نمره آور و معدلچاق کن در نظام آموزشی ما جا خوش کرد . ادبیات فارسی درسی آسان قلمداد شد که هر دبیر غیرمتخصص و کم سوادی می تواند از عهده ی تدریس آن برآید و چنان شد که خود به خود و از آغاز نیز گروه کم سوادان به سوی رشته ی ادبیات کشیده شدند.اکنون نیز اگر به نحوه ی هدایت تحصیلی دانش آموزان گذری بیندازیم، متوجه این قضیه خواهیم شد . دانش آموزانی که حتی رشته ی ادبیات را کسب نکرده اند نیز، با تشکیل کمیسیون خاص در ادارات آموزش و پرورش به سوی این رشته گسیل داده می شوند . رشته ای که خود دانش آموز به رفتن و ادامهی تحصیل در آن راغب نیست و حتی با توجه به سوابق موجود استعداد راه یابی بدان رشته را ندارد.

Keywords:

زبان و ادبیات فارسی , هوش مصنوعی , ابزار تدریس , مدرسه , آموزش و پرورش