پیش بینی نگرانی های دوران بارداری براساس کیفیت زناشویی و خودنظم جویی شناختی با نقش میانجی امنیت روانی

مقدمه: در دوران بارداری، کیفیت زندگی زناشویی و امنیت روانی زنان تهدید می شود. سلامت جسمی، روحی و روانی زن در این دوره اثرات قابل توجهی بر سلامت جنین، موفقیت در زایمان طبیعی و شیردهی دارد و سلامت را ارتقا دهد. حفظ امنیت روانی، خودتنظیمی شناختی هیجان و کیفیت روابط زناشویی می تواند در طول دوران بارداری از نگرانی های این دوره تا حدودی بکاهد. هدف پژوهش طراحی مدل ساختاری کیفیت زناشویی و خودنظم جویی شناختی با نقش میانجی امنیت روانی جهت پیش بینی نگرانی های دوران بارداری بود . روش بررسی: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی پیش بین به روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان باردار از سن ۲۵ تا ۴۰ سال شهر یزد در سال ۱۴۰۲ بود که از بین آن ها تعداد ۲۷۵ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای به صورت تصادفی از میان مراجع کنندگان زنان باردار به مراکز بهداشتی و درمانگاه های شهر یزد  انتخاب شدند.  جمع آوری اطلاعات با استفاده  از پرسشنامه های نگرانی های دوران بارداری آلدرسی و لین (۲۰۱۱)، کیفیت زناشویی باسبی و همکاران (۱۹۹۵)، امنیت روانی مازلو (۲۰۰۴) و خودنظم جویی شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (۲۰۰۲) انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش های همبستگی پیرسون و مدلیابی معادلات ساختاری به کمک نرم افزارهای       SPSS-۱۹ و AMOS-۲۰ انجام شد. یافته ها: نتایج آزمون رگرسیون چند متغیری نشان داد متغیرهای خودنظم جویی شناختی هیجان (هیجان مثبت )۴۹/۰(R=، هیجان منفی )۰۵۶/۰(R= و کیفیت زناشویی )۰۸۹/۰(R= با میانجی گری امنیت روانی بر نگرانی های دوران بارداری اثر مستقیم و معنی داری دارند (۰۵/۰>P). امنیت روانی نیز بر نگرانی های دوران بارداری اثر مستقیم، منفی و معنی داری داشت (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد مدل ساختاری نگرانی های دوران بارداری بر اساس خودنظم جویی شناختی هیجان و کیفیت زناشویی با میانجی گری امنیت روانی از شاخص های برازش مطلوبی برخوردار بود و از این رو آگاهی از این متغیرها می تواند در کاهش نگرانی های دوران بارداری کمک کننده باشد.

Keywords:

Pregnancy , Marital Quality , Self-Regulation , Psychological Security , بارداری , کیفیت زناشویی , خودنظم جویی , امنیت روانی