جایگاه عدالت ترمیمی و حقوق تربیتی دانش آموزان در قانون اساسی

انسان موجودی اجتماعی و دارای روابط متنوع و پیچیده است که در معرض انواع آسیب های اجتماعی و ناهنجاری هایی است که به گونه ای با این ارتباطات همزاد و همراه هستند (غلامی دون و سودانی سادری، ۱۳۹۸: ۳۴). به باور بسیاری از کسانی که از عدالت ترمیمی طرفداری می کنند، از قدیمی ترین و موثرترین روش ها که امروزه در بسیاری از نقاط دنیا به کار گرفته می شود، می توان از میانجی گری نام برد؛ یعنی روشی که از بسیاری از جهات با دیگر روش ها در جهت مصالحه و برقراری عدالت، متمایز است (میوه یان، ۱۳۹۷: ۷۰). بنابراین، در مقام پاسخ گویی به انواع جرایم گفته شده است که عدالت کیفری رسمی بر هم زننده و قیچی کننده روابط است، درحالی که میانجی گری این روابط را به هم نزدیک و آن را ترمیم می کند که برای ترمیم و باز تولید این روابط به گونه ای که به روابطی صحیح و سالم تبدیل شوند، متغیرهای گوناگونی ازجمله وضعیت فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی بزه کار و بزه دیده، نوع جرم، جنسیت، وضعیت و شرایط روحی و روانی آن ها، بعد زمان و مکان پدیده جرم و مواردی از این قبیل دخیل هستند (غلامی دون و سودانی سادری، ۱۳۹۸).

Keywords:

واژگان کلیدی: عدالت ترمیمی , حقوق تربیتی , قانون اساسی , دانش آموزان