مقایسه اجتماع پذیری بین فلکه و میدان (نمونه موردی : میدان انقلاب و میدان نقش جهان اصفهان)

افزایش حضور وسایل نقلیه و غلبه اتومبیل بر شهر و همچنین گسترش زندگی ماشینی ، جایگاه فضاهای شهری را به عنوان یکی از مهم ترین ارکان حیات اجتماعی شهر یه خطر انداخته است . میدان نمونه ای از این فضاهای شهری است که امروزه با حضور وسایل نقلیه کارکرد اصلی خود را از دست داده است و این امر تا بدانجا پیشرفت نموده که عنصری به نام فلکه ، بیش از پیش در شهر خودنمایی میکند. اجتماع پذیری به عنوان کیفیتی مهم در فضاهای شهری ، به بهبود عملکرد فضاهای شهری میدان و فلکه در ارتباط با رابطه انسان و محیط میپردازد. با ارزیابی شاخص های اجتماع پذیری در میدان و فلکه می توان به بررسی نقش این فضاها در زندگی اجتماعی مردم پرداخت ؛ و همچنین با مقایسه این شاخص ها در این دو فضا به راهکاری برای کاهش غلبه حضور خودرو در فضاهای شهری دست یافت . نمونه های موردی منتخب ، نقش جهان اصفهان به عنوان میدان،و میدان انقلاب اصفهان به عنوان فلکه می باشند؛ که اجتماع پذیری آن ها در سه مولفه کالبدی ، اجتماعی و فعالیتی بر اساس معیارها و زیرمعیار های استخراج شده؛ ارزیابی شده اند. این پژوهش از نوع کمی و روش گردآوری داده ها بر اساس تکنیک پرسشنامه است که بر اساس طیف لیکرت زیرمعیارهای مطرح شده را در این دو فضا ارزش گذاری کرده است . نتیجه نشان می دهد که میدان انقلاب در بسیاری از جهات اجتماع پذیر محسوب شده اما با افزایش عملکرد در بعضی زیرمعیار ها قابلیت تبدیل شدن به یک فضای شهری موفق را خواهد داشت .

Keywords:

فضای شهری , اجتماع پذیری , میدان , فلکه , میدان انقلاب , میدان نقش جهان