معماری متحرک عشایر ایران با سازههای باز و بسته شونده سبک ؛ راهکار انطباق پذیری با اسکان موقت پس از بحرانها (زلزله ) abstract
پس از وقوع
زلزله های شدید، نیاز به تامین سرپناه اضطراری و موقت برای آسیب دیدگان ضروری است . با درک مکانیزم سازههای باز و بسته شونده و بازشناسی الگوهای مساکن متحرک و انعطافپذیر عشایر ایران؛ با توجه به ماهیت متقارن، تکرارشونده و منظم آنها می توان الگوهای سازهای سبک ، انعطافپذیر و قابل حمل با مصالح بازیافتی موجود در منطقه را طراحی و اجرا نمود. برای رسیدن به این اهداف، از روش تحقیق ترکیبی در حوزهای میان رشته ای استفاده شده است . در این روش بایستی از تدابیر چندگانه استفاده شود، یعنی ترکیبی ابداعی از مجموعه ای یکپارچه که ضمن ارائه راهحلی منطقی برای مسئله تحقیق ، امکان اثبات فرضیه را از درون پاسخ های ارائه شده، امکانپذیر نماید. هدف تحقیق ؛ طراحی سازه ای سبک ، انعطاف پذیر و قابل حمل برای
اسکان موقت آسیب دیدگان با قابلیت
انطباق پذیری ، انعطاف پذیری و اجرایی در مواقع بحران های طبیعی (زلزله ) می باشد، که برای گذر از این مشکل ، به طراحی و تکمیل الگوهایی از مساکن عشایر شاهسون(آلاچیق )، ترکمن (اوی ) و قشقایی (سیاهچادر) پرداخته شد. بر این اساس، الگوی طراحی شده برای
اسکان موقت ( آلاچیق کاغذی )؛ از مصالح بازیافتی منطقه و با استفاده از لوله های کاغذی ارائه شد، که دارای قابلیت بالای انعطافپذیری عملکردی در برابر
زلزله است . سرعت ساخت بالا، سهولت اجرا، سبک بودن و جزئیات اجرایی ساده، استفاده از مصالح بازیافتی منطقه ، کاهش هزینه های تمام شده و از همه مهم تر سبز بودن و بازگشت سریع به طبیعت و عدم تخریب محیط زیست از ویژگی های بارز این نوع سازههاست ، که نه تنها امکان همسازی سازه و فرم معماری با بحث
اسکان موقت آسیب دیدگان در آن وجود دارد، بلکه سبک بودن سیستم ، باعث کاهش نیروها در هنگام زمین لرزه خواهد بود.