بررسی طراحی مجموعه تفریحی بین راهی با رویکرد معماری سنتی (بجنورد)(برگرفته از پایان نامه کارشناسی )

گویا اولین مجتمع های بین راهی در عصر هخامنشیان و در جاده ابریشم بنا نهاده شدند که محلی را جهت استراحت مسافرین بین راهی فراهم می آوردند. پس از این دوره، انواع مختلفی از این مجموعه ها در قالب کاروانسراها گسترش یافتند. گردشگری یکی از منابع تاثیر گذار اقتصادی در جهان می باشد. امروزه ایجاد مجتمع های تفریحی اقامتی بین راهی ، یکی از مهم ترین راهکارها جهت خدمات رسانی به مسافرین ، توریست ها و گردشگران به شمار می آید. ایجاد فضایی خاص برای جذب توریست وگردشگر در بستر مسیر بین راهی استان ایجاد راهکارهای معماری سنتی در مجموعه تفریحی ایجاد مکانی برای آشنایی افراد غیر بومی با آداب ورسوم وفرهنگ بجنورد در این مجتمع ها حایز اهمیت می باشد. با این حال نمی توان کاربرد اینگونه مجموعه ها را تنها به مسافرین بین راهی و خدمات رسانی به توریست ها محدود دانست ؛ چراکه این مجتمع های بین راهی ، نه تنها دارای مزایای اقتصادی ، رفاهی و فرهنگی برای مناطقی هستند که در آنها بنا شدهاند، بلکه باعث ایجاد پیوندی بین این مناطق و شهرهای اطراف شده و باعث پیشرفت و گسترش شهرنشینی می گردند. در تحقیق مورد نظر تحلیلی داده ها ابتدا با مطالعات تابخانه ،اسناد،نشریات ومقالات انجام گردید و پس از شناخت موضوع وبرسی نمونه های موردی مشاهدات وتحلیل میدانی مجموعه مشابه انجام شده طراحی این مجموعه با استفاده از سبک های قدیمی و سنتی منطقه در معماری ساختمان برای ارتقا و ترویج فرهنگی منطقه استفاده از مصالح بومی و سنتی منطقه در نما و طراحی داخلی بنا، استفاده از اصول معماری سنتی ایرانی دکتر پیرنیا، استفاده از تزیینات سنتی منطقه مانند : کاشیکاری ، آجرکاری ، گچبری و...، توجه به طبیعت و تمرکز بر عناصر خاک، باد، آفتاب و آب (بازشوهای سنتی ، آبنما، گودال باغچه و)... دارای اهمیت و طرح مناسبی برای این مجموعه می باشد.

Keywords:

تفریحگاه بین راهی , اقامتی , کاروانسرا , بوم گردی , معماری سنتی