روش های افزایش سازگاری و رضایت ساکنین از قرنطینه خانگی به وسیله ارتقاء مفاهیم نظری در معماری مجموعه های مسکونی

در سال های اخیر، با توجه به تغییر در روش زندگی افراد و مطرح شدن درخانه ماندن و دورکاری ، افراد ساعات بسیاری را به اجبار در خانه سپری می کنند. درواقع ، بیان راهکاری با عنوان قرنطینه خانگی در موارد ضروری تغییرات اساسی در روش زندگی افراد ایجادکردهاست . اما،این راهکارمشکلاتی از جمله چالش ها و فشارهای روانی را به همراه داشته است . هدف اصلی در این پژوهش شناسایی و بازخوانی مفاهیم نظری موثر بر مفهوم مکان می باشد و لذا به منظورارزیابی ادراک حسی در فضا این مطالعه انجامگردیدهاست واین ریشه در پدیدارشناسی نوین دارد و هدف آن تحلیل ساختار جدیدی از جهان است که درجهت کاهش چالش های فردی و ایجاد تعادل در فرد قرنطینه شده به وسیله ادراکحسی اقدام به ترمیم محیط نماید. گردآوری اطلاعات در این تحقیق به روش آمیخته (اکتشافی ) صورت گرفته است .در مرحله کیفی ،ابتدا جمع آوری داده ها در حیطه ی پدیدارشناسی ادراک حسی در مجموعه های مسکونی انجام شده است وسپس ، درمرحله بعد با انجام مصاحبه ای در جهت شناسایی پدیده مورد بررسی بااستفاده از روش تحلیل کلایزی و به شاخص های نهایی دست یافته شد. سپس ،در مرحله کمی جهت سنجش اعتبار و پایایی نتایج به دست آمده، پرسشنامه ای بسته با افراد قرنطینه شده انجام شده است . درنهایت ، اثبات و پایایی پژوهش با تعیین ضریب آلفای کرونباخ در نرم افزار ۲۵ SPSSمورد تایید قرارگرفته است . درپژوهش حاضر داده های به دست آمده نشان دهنده این مطلب است که داشتن فضای باز ونیمه باز در مجموعه های مسکونی در جهت ارتقاء ادراک حواس انسان از جمله بینایی ،شنوایی و بویایی برای رفع چالش های فردی و افزایش سازگاری فرد با شرایط بحرانی ناشی از قرنطینه خانگی شیوع بیماری کووید-۱۹بسیارمفید می باشد. درحقیقت ایجاد درونگرایی عملکردی و برونگرایی دیداری -شنیداری در طراحی مجموعه های مسکونی می تواند تعادل جسمی وروانی فرد در محیط مسکونی که از نیازهای اصلی اند را ایجاد کنند.

Keywords:

مسکن , قرنطینه خانگی , کووید-۱۹ , افزایش سازگاری , درونگرایی عملکردی , برونگرایی دیداری - شنیداری .