ارزیابی تطبیقی رابطه کاربری ها با عوامل زیست محیطی در سه طرح جامع شهری بندری (بندر انزلی ، بندر بوشهر، بندر عباس)

یکی از انواع برنامه های توسعه شهری ، طرحهای جامع شهری است و هسته اصلی این طرحها، برنامه ریزی کاربری زمین می باشد. در راستای کمک به تحقق اهداف و بهبود عملکرد شهری ، شناخت ویژگی ها و نقش شهرها در برنامه ریزی کاربری زمین آن اهمیت دارد. ارائه برنامه برای توسعه شهرهای بندری و نحوه استفاده از زمین در این شهرها، به عنوان نمونه ای از شهرهای مهم زیست محیطی و به سبب دارا بودن اراضی بااهمیت طبیعی ، همواره محل بحث و چالش است . به همین خاطر، پژوهش حاضر به ارزیابی برنامه ریزی کاربری زمین در طرحهای جامع شهری بندری ، با توجه ویژه بر بعد زیست محیطی ، پرداخته است . این پژوهش مبتنی بر روش مطالعه اسنادی - کتابخانه ای و به کمک تکنیک تحلیل محتوا طرحهای جامع شهری انجام گرفته و با یاری جستن از اصول توسعه پایدار شهری به عنوان دیدگاهی نسبتا نوین و محیط زیستی در برنامه توسعه شهرها صورت پذیرفته است . پژوهش فعلی به سبب درک روشن تر و تحلیل بهتر معیارها و مفاهیم ، به ارزیابی تطبیقی روی آخرین طرحهای جامع سه شهر بندر انزلی ، بندر بوشهر و بندر عباس، با توجه عمده بر برنامه ریزی کاربری زمین و بعد محیط زیستی پرداخته است ؛ تا با کنکاش مسائل برنامه ریزی کاربری زمین در طرحهای جامع شهرهای بندری ، معیارها و مولفه هایی کارآمدتر برای برنامه های توسعه آینده این شهرها حاصل شود.

Keywords:

برنامه توسعه شهری , بنادر , توسعه پایدار شهر , طرح جامع , عوامل زیست محیطی , کاربری زمین