راهبردهای بهبود کیفیت زندگی ساکنان شهرجدید پرند با محوریت حمل ونقل

بهبود کیفیت زندگی از اهداف عمده برنامه ریزان و سیاست گزاران و مدیران در حداقل سه دهه اخیر بوده است . امروزه نوشهرها به شهرهای خوابگاهی تبدیل شدهاند که این امر موجب رفت وآمد روزانه افراد به مادرشهر و شهرهای بزرگ اطراف می شود. از طرفی بخش کثیری از ساکنان این شهرها را افراد کم درآمد تشکیل می دهند و به دلیل کمبود محسوس امکانات زیرساختی ، هزینه های فراوانی برای حمل ونقل پرداخت می کنند که این امر به نوبه خود، نارضایتی ساکنان و کاهش کیفیت زندگی را به دنبال دارد. هدف این پژوهش ارائه راهکارهای بهبود کیفیت زندگی در شهرجدید پرند براساس معیارها و زیرمعیارهای حمل ونقل است . به منظور رتبه بندی معیارهای کیفیت زندگی با رویکرد حمل ونقل از فرایند AHP، برای شناسایی و تحلیل نقاط قوت، ضعف ، فرصت و تهدید حمل ونقل از تکنیک SWOT و برای تعیین اولویت راهبردها و راهکارها از روش دلفی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان می دهد در بخش معیارها، دسترسی پذیری با ۵۹۴,۰ بالاترین امتیاز را دارا بوده و سپس موضوع ترافیک و گزینه های حمل نقل به ترتیب با ۲۴۹,۰ و ۱۵۷,۰ در رتبه های بعدی قرار دارند. در بخش زیرمعیارها نیز به ترتیب دسترسی به مراکز آموزشی با ۲۲۹,۰ امتیاز رتبه اول، دسترسی به مراکز تجاری با ۱۱۹,۰ رتبه دوم، حجم ترافیک با ۰۹۶,۰ رتبه سوم، دسترسی به فضاهای سبز با ۰۹۵,۰ رتبه چهارم، دسترسی به مراکز تفریحی با ۰۸۴,۰ رتبه پنجم قرار دارند. همچنین در شهرجدید پرند غلبه با عوامل داخلی شامل نقاط قوت با ۳۰۲,۳ امتیاز و نقاط ضعف با ۲۱۱,۳ امتیاز است و در عوامل خارجی ، نقاط فرصت با ۲۵۶,۳ امتیاز بالاتر از نقاط تهدید با ۱۰۲,۳ هستند. در شهرجدید پرند برای بهبود سطح کیفیت زندگی ساکنان شهر با تاکید بر حمل ونقل ، باید بر راهبردهای تهاجمی (SO) تاکید شود.

Keywords:

حمل ونقل , کیفیت زندگی , فرایند AHP , تکنیک SWOT , روش دلفی