بازشناسی مولفه های احیاء منظر تاریخی با تاکید بر حس تعلق و سرزندگی

هر بافت تاریخی شهر از هویت شهری بالایی برخوردار است زیرا که مملو از ارزشهای کالبدی و فرهنگی است که در خود نهفته است ، در نتیجه برای ادامه حیات شهرها حفظ این بافتهای تاریخی به عنوان هویتی ضروری لازم است . احیای بافت تاریخی و ارزشهای نهفته در آن از دیرباز و همیشه مورد توجه بوده است . میراث تاریخی هر کشوری نمودی از فرهنگ و حراست آینده آن جامعه است . باتوجه به این امر که اینگونه بافتهای تاریخی با برانگیختن حس تعلق مکانی ، خاطرات جمعی را تداعی میکنند، میتوان اظهار نمود که دیگر زندگی سالم شهری در این بافتها جریان ندارد زیرا با وجود سلسه مراتب و عملکردهای منطقی زمان خود، در عصر حاضر دچار کمبودهای فراوانی هستند که پاسخگوی نیاز زندگی امروز نیست . عاملی که موجب افزایش حس تعلق و تداوم تاریخی و همچنین پویایی و سرزندگی بافت تاریخی در شهرها میشود احیاء و باززنده سازی منظر هویتبخش وبها دادن و ارزش نهادن به بافت تاریخی میباشد. روش تحقیق حاضر توصیفی - تحل یلی است و نوع آن کاربردی نظری است ومبانی تئوریک آن براساس مطالعات اسنادی ، کتابخانه ای و مطالعات میدانی صورت گرفته است و در نتیجه عواملی را که موجب ارتقاء کیفیت منظر در قالب افزایش حس تعلق و سرزندگی میشود بیان و عوامل تاثیرگذار بر منظر تاریخی شناسایی شدند.

Keywords:

منظر شهری , منظر تاریخی , احیاء منظر , حس مکان , سرزندگی