بررسی طراحی بنای کاروانسرا به فضای چند منظوره اقامتی - تفریحی در راستای توسعه گردشگری (مطالعه موردی : کاروانسرای عباس آباد میامی )

یکی از مهم ترین میراث گرانبهای معماری ایران، بنای کاروانسراست که پیدایش آن در ایران، از گذشته بسیار دور آغاز شده و طی گذشت قرون متمادی ، به دلایل متعددی از جمله اقتصادی ، نظامی ، مذهبی ، سیاسی و دیگر عوامل ، به تدریج روند تکامل و توسعه خود را طی کرده است . در این پژوهش ، یکی از کاروانسراهای در مسیر جاده تاریخی راه ابریشم ، به نام کاروانسرای شاه عباسی دوره صفوی واقع در روستای عباس آباد، شهرستان میامی استان سمنان مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرد.در مرحله اول، ابتدا به معرفی بنا و شاخصه های معماری این کاروانسرا پرداخته ، و پتانسیل های موجود در بنا را مورد بررسی قرار می دهیم . سپس با در نظر گرفتن نکات مرمت و احیای این بنا، قصد داریم از نگاه موزه ای و تاریخی به آن اجتناب کرده و درصدد آن هستیم که با تغییر کاربری و تبدیل این بنا به مجتمع گردشگری و تفریحی چند منظوره با در نظر گرفتن ارزشهای بنا، به آن روحی تازه ببخشیم و رونقی برای منطقه در حوزه اقتصادی و گردشگری ، در مقیاس داخلی و بین المللی داشته باشیم . این بنا به عنوان اثری از تاریخ گذشته ، با انطباق به آنچه قابل پیش بینی در حوزه طراحی و مرمت است ، می تواند ما را به آینده بهتر از امروز نیز ببرد.این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی بوده و ماهیت میدانی ، توصیفی - تحلیلی دارد و ضمن بهره گیری از منابع کتابخانه ای ، با مطالعه میدانی به رشد گردشگری و اثرات آن بر بازآفرینی کاروانسرای شاه عباسی میامی خواهد پرداخت . اطلاعات تحقیق حاضر بر مبنای سنجش های میدانی نگارنده این پژوهش ، مطالعات بر اساس روش تحقیق تاریخی ، بررسی آرشیو سازمان میراث فرهنگی استان سمنان و شهرستان میامی ، همچنین گزارشات تحلیلی و میدانی و در نهایت تحلیل داده ها بر اساس جدول SWOT خواهد بود .