تاثیر اجرای آزمون بروس بر مقادیر تروپونین I قلبی در قبل و پس از مکمل گیری تائورین در بیماران نارسائی قلبی

بیماری عروق کرونری مهمترین عامل مرگ و میر و معلولیت در بیماران قلبی عروقی به شمار می رود. نارساییقلبی یک سندرم پیچیده با عوامل مختلف است. پیشگیری از نارسایی قلبی همیشه مورد توجه بوده است . هدفاین پژوهش بررسی اثر مکمل گیری تورین بر شاخص های تروپونین I قلبی به دنبال دو پروتکل تشخیصی استاندارد بروس در بیماران نارسایی قلبی بود. ۲۹ نفر [۲۵ مرد و ۴ نفر زن] ۵۰ تا ۶۵ ساله، از بیماران با کلاس III II, دسته بندی نارسایی قلبی مزمن و کسر تزریقی کمتر از ۵۰ درصد به صورت تصادفی در یکی از چهار گروه شامل: تورین + بروس ، تورین + بروس اصلاح شده، دارونما + بروس و دارونما + بروس اصلاح شده دسته بندیشدند. گروه اول ابتدا بررسی کلینیکی انجام داده و سپس تحت خون گیری قرار گرفتند. دو ساعت پس از انجامتست بروس، مجددا نمونه گیری خونی انجام شد، سپس داده ها با استفاده از آنالیز واریانس دو طرفه و یک طرفهو آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری ۵./. بررسی شدند. نتایج نشان داد که: غلظت پلاسمایی تورین پس ازمصرف مکمل افزایش معناداری یافت و بعد از فعالیت روی نوارگردان در هر دو پروتکل بروس و بروس اصلاحشده کاهش یافت، اما این کاهش در مقایسه با حالت استراحت معنادار نبود. با این وجود، مکمل گیری تورین اثرمعناداری بر شاخص تروپونین I قلبی به دنبال اجرای آزمون های بروس و بروس اصلاح شده نداشت.

Keywords:

آزمون های تشخیصی , تورین , بیماران نارسایی قلبی , شاخص های آسیب قلبی