امنیت اجتماعی در دوره پهلوی دوم

تامین امنیت آن هم از نوع امنیت اجتماعی در جوامع انسانی از سوی دولت ها به طور خاص از الزامات اکثر آنها می باشد، دولت پهلوی دوم بعد از تبعید رضاشاه و شروع عصر جدید حکومتی، درپی آن بود که تا به موضوع امنیت اجتماعی توجه خاصی نشان دهد. هدف این تحقیق توصیف و تحلیل امنیت اجتماعی در عصر پهلوی دوم است که به روش کیفی از نوع تاریخی و تحلیلی انجام و با مطالعه منابع کتابخانه ای به توصیف و تحلیل این سوال می پردازد که با توجه به سیاست های: اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی دوره پهلوی دوم، امنیت اجتماعی در جامعه آن زمان چگونه بوده است؟ یافته های تحقیق حاکی است که در این دوره بیشتر از عصر رضاشاه به دنبال غرب زدگی و تبعیت از دولت های بیگانه خصوصا اجرای خواست های دولت آمریکا و انگلیس نظیر تصویب لایحه کاپیتولاسیون باهدف اعطای مصونیت سیاسی و کنسولی به اتباع آمریکایی در ایران و اجرای اصلاحات اراضی در این دوره حاصلی جزء مهاجرت به شهرها، بیکاری، فقر و افزایش حاشیه نشینی را به دنبال نداشت. سایر کارکردهای غلط نظیر: غرب زدگی فاحش، آزادی غیرمعقول و غیر اسلامی در میان زنان، دین ستیزی و تخریب هویت دینی و فرهنگی، رواج و مصرف مواد مخدر، نبود دکترین امنیت ملی مستقلی منطبق با ویژگی های اسلامی و اجتماعی آن زمان و عدم توانایی در تامین نیازهای امنیتی ازجمله امنیت اجتماعی به بحران مشروعیت، احساس عدم امنیت (ناامنی) بی اعتمادی و بدبینی سیاسی در مردم در آن زمان مبدل که همگی نشان از ضعف در تامین امنیت اجتماعی در حکومت پهلوی دوم دارد.

Keywords:

امنیت , امنیت اجتماعی , پهلوی دوم , اصلاحات ارضی , لایحه کاپیتولاسیون