تحلیل و بررسی انواع آموزش های مهارت آموزی و تاثیر آن بر یادگیری دانش آموزان

نظام آموزش فنی و حرفه ای و کاردانش در وزارت آموزش و پرورش، بخش مهمی از پازل مهارت آموزی نظام آموزشی جمهوری اسلامی ایران است که در کنار سازمان فنی و حرفه ای، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، و صنایع دولتی و غیردولتی که مستقیما در امر آموزش مشارکت می کنند، تربیت نیروی انسانی ماهر در بخش فنی و حرفه ای را به عهده دارند. مهارت ها شامل ۲ دسته هستند؛ مهارت های حوزه عمومی مانند مدیریت زمان، کار گروهی، رهبری و مهارت های حوزه تخصصی مانند مهارت های فنی و حرفه ای خاص هر شغل. مهارت، یک توانایی است که ما برای رسیدن به نتیجه ای که از قبل تعیین شده تلاش زیادی می کنیم. مهارت الزاما ذاتی نیست، بلکه اکتسابی است پس برای دستیابی به آن به آموزش خاصی نیاز داریم که به آن مهارت آموزی می گویند. مهارت آموزی یا Skill Training به معنای فعالیت های آموزشی برای فراگیری تخصص ها است. مهارت آموزی، عادت دادن افراد به انجام دادن کارها از طریق تمرین، تکرار، کارورزی و به دست آوردن شناخت و آگاهی از طریق عمل است؛ که فرد را برای شغل جدید حاضر می کند. این توانایی ها ممکن است فقط برای کسب وکار نباشند؛ اما با به دست آوردن آن ها فرد مسیر درست زندگی خود را پیدا کند (دیناری، ۱۳۹۰: ۸۷). مهارت آموزی می تواند شامل ایجاد روابط بین فردی مناسب، انجام فعالیت های اجتماعی و تصمیم گیری صحیح باشد؛ همچنین به ارتقا سطح سلامت رفتاری جامعه کمک می کند و به عنوان یک ابزار، در جهت پیشگیری از آسیب های روانی و اجتماعی استفاده می شود. هدف اصلی مهارت آموزی این است که فرد را توانمندتر کند (سعیدی کیا، ۱۳۹۱: ۹۰).

Keywords:

آموزش , مهارت آموزی , دانش آموزان , یادگیری.