The effect of biofertilizer on some of physiological properties and yield of tomato (Lycopersicone sculentum)

مقدمه: گوجه فرنگی یک گیاه مدل برای بسیاری از مطالعات آزمایشگاهی و منبع غنی از ترکیبات آنتی­اکسیدانی مثل لیکوپن، ترکیبات فنولی و ویتامین­ها می­باشد. عواملی مانند تغذیه بر شاخص­های فیزیکومورفولوژیکی و عملکرد گوجه فرنگی تاثیر می گذارند. مواد و روش­ها: در این تحقیق از طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و چهار تیمار کودی استفاده شد. تیمارهای کودی شامل کود زیستی ارغوان به میزان ۲/۷ میلی­لیتر به ازای هر ۶ متر مربع، کود شیمیایی N-P-K (۲۰-۲۰-۲۰) به میزان ۶ گرم به ازای هر ۶ متر مربع، تیمار تلفیقی کود شیمیایی N-P-K و کود زیستی ارغوان به میزان نصف مصرفی این دو کود و تیمار شاهد بودند. نتایج: نتایج نشان داد که استفاده از کود زیستی بر روی بوته های گوجه فرنگی در شرایط مزرعه باعث افزایش معنی داری در مقادیر رشد صفات فیزیکی و مورفولوژیکی مانند ارتفاع بوته، رطوبت نسبی آب برگ، میزان سبزینگی برگ، تعداد میوه، عملکرد میوه در بوته، میزان کلروفیل کل برگ در مقایسه با تیمار شاهد شد. علاوه بر این، تیمار کود زیستی نتایج مشابهی با تیمار کود شیمیایی در صفاتی مانند ارتفاع بوته، وزن تر و خشک ساقه، وزن تر و خشک ریشه، رطوبت نسبی آب برگ، میزان کارتنوئید برگ، طول میوه و وزن تک میوه و عملکرد میوه در هر بوته داشت. نتیجه­گیری کلی: بنابراین ترکیب کودهای زیستی و شیمیایی منجر به افزایش هم در کمیت و هم در کیفیت گیاه گوجه فرنگی شد و در عین حال مصرف کود شیمیایی N-P-K (۲۰-۲۰-۲۰) را به نصف کاهش داد. این رویکرد نشان دهنده گامی جدید در جهت کاهش آلودگی محیط زیست و ترویج کشاورزی پایدار است.

Keywords:

Biofertilizer , Growth , NPK fertilizer , Tomato , Yield , رشد , عملکرد , کود شیمیایی N-P-K , کود زیستی , گوجه فرنگی