تاثیر کودهای زیستی و آلی برکارایی کاربرد نیتروژن، میزان فسفر و عملکرد پروتئین لوبیا سفید (Phaseolus vulgaris L.)

استفاده از کودهای زیستی و آلی به عنوان جایگزین­های کودهای شیمیایی موجب افزایش کارآیی چرخه عناصر غذایی، بهبود و پایداری عملکرد کمی و کیفی دانه با حفظ بهره­وری مناسب از منابع خاک و آب در کشاورزی پایدار می­شود. این آزمایش به منظور بررسی تاثیر کاربرد تلفیقی کودهای آلی و زیستی بر کارایی زراعی نیتروژن و میزان فسفر لوبیا سفید (Phaseolus vulgaris L.) در شهر نیاسر از توابع شهرستان کاشان (استان اصفهان) آزمایشی در سال ۱۳۹۴ به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورها به­ترتیب شامل چهار نوع کود آلی (شاهد، ورمی­کمپوست، کود دامی، و کمپوست قارچ) و چهار نوع کود زیستی (شاهد، نیتروکسین، بارور-۲، ترکیب نیتروکسین + بارور-۲) بودند. نتایج نشان داد که استفاده از کود زیستی در قیاس با عدم کاربرد آن منجر به افزایش معنی­دار صفات مورد ارزیابی شده است. به­نحوی­که کاربرد کود زیستی نیتروکسین بیشترین تاثیر را بر تمامی صفات داشت. با بررسی نتایج، بالاترین عملکرد پروتئین گیاه (۲۷۷۹ کیلوگرم بر هکتار) مربوط به تیمار کود زیستی نیتروکسین + شاهد آلی و کمترین مقدار آن (۹۵۰ کیلوگرم بر هکتار) در عدم کاربرد کودهای آلی و زیستی به­دست آمد. همچنین حداکثر و حداقل میزان فسفر (۳۴/۲ و ۰۳/۱ درصد) به­ترتیب مربوط به نیتروکسین + کمپوست قارچ و بارور ۲+ شاهد آلی بودند. بنابراین بیشترین میزان کارایی زراعی نیتروژن (۵۳/۱۱ کیلوگرم بر کیلوگرم) مربوط به شاهد + کود دامی و کمترین مقدار آن (۰۰۰۱/۰ کیلوگرم بر کیلوگرم) مربوط به تیمار عدم کاربرد کودهای آلی و زیستی بود. با توجه به اینکه کاربرد همزمان کودهای زیستی (نیتروکسین + بارور-۲) و کود دامی، از نظر شاخص برداشت دانه (۳۵ درصد) برتر بود، بنابراین از اولویت بیشتری برخوردار بوده و قابل توصیه در منطقه است.

تاثیر کودهای زیستی و آلی برکارایی کاربرد نیتروژن، میزان فسفر و عملکرد پروتئین لوبیا سفید (Phaseolus vulgaris L.) Keywords:

درصد فسفر , شاخص برداشت , عملکرد پروتئین , کمپوست , نیتروژن